جلد 11، شماره 47 - ( جلد 11، شماره 47- فروردین و اردیبهشت 1401 )                   جلد 11 شماره 47 صفحات 144-129 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد
2- بخش تحقیقات زراعی، باغی و چغندرقند، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان لرستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، خرم آباد ، rafieemasoud@yahoo.com
3- گروه گیاهپزشکی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد
چکیده:   (930 مشاهده)
به‌منظور بررسی اثر تراکم و محلول­پاشی کائولین بر ارقام گندم دیم، پژوهشی به­صورت فاکتوریل- اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک­های کاملاً تصادفی با چهار تکرار تحت شرایط دیم در شهرستان کوهدشت اجرا شد. فاکتور تراکم در چهار سطح 350، 500، 650 و 800 بوته در مترمربع و فاکتور رقم شامل سه رقم گندم دیم شامل کریم، کوهدشت و قابوس به­صورت فاکتوریل در کرت­های اصلی و محلول­پاشی کائولین در دو سطح عدم­کاربرد و کاربرد کائولین در کرت­های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش تراکم بر میزان آنتی­اکسیدان­های پلی­فنول اکسیداز و پراکسیداز (به­ترتیب 2/26 و 1/9 درصد) و کربوهیدرات­های دانه (9/11 درصد) افزوده شد، اما میزان پروتئین دانه (3/4 درصد) در بالاترین تراکم نسبت به شاهد کاهش یافت. میزان نیتروژن، پتاسیم و آهن دانه با افزایش تراکم کاهش نشان داد. بیشترین میزان فسفر، روی و پروتئین دانه به رقم قابوس تعلق داشت، بطوریکه میزان فسفر به­ترتیب 4/6 و 9/1 درصد، میزان روی به­ترتیب 6/4 و 3/1 درصد و میزان پروتئین به­ترتیب 5/2 و 3/0 درصد در رقم قابوس بیشتر از ارقام کریم و کوهدشت بود. محلول­پاشی کائولین موجب افزایش جذب تمام عناصر ضروری مورد مطالعه در اندام هوایی و میزان نیتروژن، فسفر، آهن، روی و کربوهیدرات­های دانه، اما موجب کاهش آنتی­اکسیدان­های اندام هوایی و میزان پتاسیم و پروتئین دانه نسبت به عدم­کاربرد کائولین شد. در مجموع، رقم قابوس در تراکم 500 بوته در متر­مربع با کاربرد کائولین به­عنوان بهترین تیمار جهت تولید و غنی­سازی دانه برای منطقه کوهدشت قابل توصیه است.
شماره‌ی مقاله: 9
متن کامل [PDF 891 kb]   (547 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش خشكي
دریافت: 1400/5/6 | پذیرش: 1400/8/1 | انتشار: 1401/2/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.