فرآیند و کارکرد گیاهی

شوری از عوامل تنش­زای محیطی است که رشد کمی و کیفی گیاهان را محدود می­نماید. از راهکارهای مهم برای غلبه بر تاثیرات نامطلوب شوری کاربرد تنظیم کننده­های رشد گیاهی است. تاثیر مثبت اسید سالیسیلیک در کاهش اثرات نامطلوب تنش­ها در برخی گیاهان گزارش شده است. به­منظور بررسی تاثیر کاربرد اسید سالیسیلیک بر ­برخی ویژگی­های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیو­شیمیایی در انگور تامپسون سیدلس در شرایط شوری، آزمایشی گلدانی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. قلمه­های ریشه­دار شده این رقم با پنج سطح شوری (همراه آب آبیاری) صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 میلی­مولار کلرید سدیم و چهار سطح اسید سالیسیلیک (محلول­پاشی برگساره­ای) صفر (شاهد)، 100، 200 و 300 میلی­گرم در لیتر تیمار گردیدند. افزایش غلظت کلرید سدیم، باعث کاهش شاخص­های رشدی، محتوای نسبی آب برگ و نیز افزایش نشت یونی و محتوای مالون­دی­آلدئید شد. در تیمار شوری 100 میلی‌مولار (بدون کاربرد اسید سالیسیلیک)، میزان کاهش طول ساقه و طول ریشه، به­ترتیب 18/67 و 59 درصد در مقایسه با شاهد بود. در سطح شوری 100 میلی­مولار، کاربرد اسید سالیسیلیک در غلظت 300 میلی­گرم در لیتر، میزان پرولین را 11/4 برابر، قندهای محلول را 5/7 برابر، فعالیت آنزیم­های گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز را به­ترتیب به میزان 15/3، 1/4 و 6/3 برابر در مقایسه با شاهد افزایش داد. یافته­های این پژوهش، نشان داد که در شرایط تنش شوری، کاربرد اسید سالیسیلیک (در غلظت­های200 و 300 میلی­مولار)، باعث افزایش کارایی رشد، افزایش فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی و اسمولیت­های سازگار و نیز کاهش نشت یونی شد.