جلد 14، شماره 69 - ( جلد 14، شماره 69، آذر و دی 1404 )
جلد 14 شماره 69 صفحات 298-277 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Safari A, Samsampour D, Soleimanizadeh M. Effect of putrescine and salicylic acid on morphophysiological traits
of rosemary under salinity stress. Plant Process and Function 2025; 14 (69) : 16
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-2246-fa.html
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-2246-fa.html
صفری اسد، صمصامپور داود، سلیمانیزاده مژگان. بررسی تأثیر پوتریسین و سالیسیلیک اسید بر ویژگیهای مورفوفیزیولوژیک رزماری
در شرایط تنش شوری. فرآیند و کارکرد گیاهی. 1404; 14 (69) :277-298
اسد صفری1 
، داود صمصامپور*2 ، مژگان سلیمانیزاده1
، داود صمصامپور*2 ، مژگان سلیمانیزاده1
1- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
2- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران ،samsampoor@hormozgan.ac.ir
2- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران ،
چکیده: (19 مشاهده)
تنش شوری با ایجاد اختلال در تعادل یونی، فشار اسمزی و بروز آسیب اکسیداتیو، رشد و عملکرد گیاهان را کاهش میدهد. رزماری، بهعنوان گیاهی دارویی حساس به شوری، در چنین شرایطی آسیبپذیر است. مطالعات نشان میدهند که کاربرد پوترسین و سالیسیلیک اسید میتواند با بهبود دفاع آنتیاکسیدانی و تنظیم اسمزی، اثرات منفی شوری را کاهش دهد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر پوترسین و سالیسیلیک اسید بر بهبود رشد و پاسخهای فیزیولوژیک گیاه رزماری (Rosmarinus officinalis) تحت تنش شوری انجام شد. برای این منظور، گیاهچههای سهماهه رزماری با غلظتهای مختلف پوترسین (صفر، 5/0، 1 و 2 میلیمولار) و سالیسیلیک اسید (صفر، 5/0، 7/0 و 1 میلیمولار) بهصورت محلولپاشی هر 10 روز یکبار به مدت یک ماه تیمار شدند. سپس تنش شوری با استفاده از کلرید سدیم در سطوح صفر، 75، 125 و 150 میلیمولار بهصورت آبیاری هر چهار روز یکبار به مدت دو ماه اعمال گردید. نتایج نشان داد که ترکیب پوترسین و سالیسیلیک اسید اثرات مثبتی بر رشد، شاخصهای فیزیولوژیک و ترکیبات فیتوشیمیایی داشتند. در شرایط شوری 150 میلیمولار، تیمار ترکیبی پوترسین 5/0 میلیمولار و سالیسیلیک اسید 5/0 میلیمولار سبب افزایش 25/81 درصدی ارتفاع گیاه و 02/148 درصدی تعداد برگ شد. همچنین، ترکیب پوترسین 5/0 میلیمولار و سالیسیلیک اسید 1 میلیمولار موجب افزایش معنیدار وزن تر برگ (30/198 درصد) و وزن خشک ریشه (114 درصد) گردید. سالیسیلیک اسید 1 میلیمولار بیشترین اثر را بر محتوای نسبی آب برگ (60/91 درصد) داشت. در شوریهای بالا (125 و 150 میلیمولار)، ترکیب پوتریسین و سالیسیلیک اسید باعث بهبود معنیدار ویژگیهای فیزیولوژیک رزماری شد. بیشترین افزایش کلروفیل a در تیمار پوترسین با غلظت 2 میلیمولار و سالیسیلیک اسید با غلظت 7/0 میلیمولار و پوترسین با غلظت 5/0 میلیمولار و سالیسیلیک اسید با غلظت 1 میلیمولار بهترتیب بهمیزان 97/120 و 21/170 درصد و کلروفیل b (55/0 میلیگرم در گرم وزن تر) در تیمارهای ترکیبی پوترسین با غلظت 5/0 میلیمولار و سالیسیلیک اسید 1 میلیمولار مشاهده گردید. همچنین، پوترسین با غلظت 5/0 میلیمولار و سالیسیلک اسید 1 میلیمولار سبب افزایش فنل کل و تیمار پوترسین با غلظت 2 میلیمولار بالاترین فعالیت آنتیاکسیدانی (4/99%، معادل 40/71% بالاتر از شاهد) در سطح شوری 150 میلیمولار شدند. کاربرد پوترسین و اسید سالیسیلیک، بهصورت جداگانه و ترکیبی، بهطور مؤثری اثرات نامطلوب تنش شوری را در گیاهان رزماری کاهش داد. این یافتهها نشان میدهد که کاربرد خارجی این ترکیبات میتواند یک استراتژی عملی برای افزایش تحمل به شوری در گیاهان دارویی و معطر مانند رزماری باشد.
شمارهی مقاله: 16
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
