به‌منظور بررسی پاسخ­های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گوجه­فرنگی رقم ریوگرند به کاربرد مگافول تحت تنش کم­آبی، آزمایشی بصورت کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 3 سطح آبیاری (50، 75 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و 4 سطح مگافول (0، 1/0، 2/0 و 3/0 درصد) بود. نتایج نشان داد تنش کم­آبی به‌طور معنی­داری محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و هدایت روزنه­ای را کاهش داد و باعث افزایش فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز، نشت یونی و مقدار پرولین گردید. کاربرد برگی مگافول، محتوای کلروفیل و پرولین برگ، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه­ای و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز را تحت شرایط تنش کم­آبی و آبیاری نرمال افزایش داد و باعث کاهش میزان نشت یونی گردید و بیشترین تاثیر را تیمار 2/0 درصد مگافول داشت. حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز (087/0 µmol H₂O₂ g^-1 FW min^-1) در گیاهان محلول­پاشی شده با مگافول 2/0 درصد تحت شرایط تنش کم­آبیاری 50 درصد حاصل شد. با توجه به نتایج کاربرد ماده زیست محرک برای گیاه گوجه­فرنگی تحت شرایط آبیاری نرمال و کم­آبیاری پیشنهاد می­گردد