فرآیند و کارکرد گیاهی

افزایش بیومس و میزان رشد میکروجلبک‌های سبز برای دست یافتن به مقادیر بیشتری از تولیدات ارزشمند آن­ها، یکی از اهداف مهم علم فیزیولوژی گیاهی در رابطه با اکوسیستم‌های آبی است. عوامل بسیاری قادرند که بر افزایش و کاهش بیومس در جمعیت میکروجلبک­ها تاثیر بگذارند. در این تحقیق تاثیر غلظت­های مختلف ترکیب فنلی وانیلین (C₈H₈O₃)، بصورت صفر (شاهد)،10، 25، 40، 50، 70، 90 و mg.L^-1100 بر تعداد سلول‌ها روند رشد، وزن تر و خشک و برخی شاخص‌های فیزیولوژیک (نظیر محتوای قند‌کل، قندهای ‌احیاکننده، پروتئین و رنگدانه ­های فتوسنتزی) دو گونه-UTEX200 D.salina و -UTEX2538D.badawil درطی یک دوره 24روزه و در قالب طرح کاملاً تصادفی بصورت فاکتوریل با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. بیشترین تعداد سلول‌ها، در تیمارهای 25 ، 40 و mg.L^-150 وانیلین مشاهده شد. بیشترین سرعت رشد ویژه (Specific growth rate, SGR) و کمترین زمان دو برابر شدن تعداد سلول­ها ((Doubling time, DT در D. bardawil در تیمار mg.L^-150 وانیلین و برای D. salina در تیمارهای 25 و mg.L^-140 وانیلین، مشاهده شد. در اکثر تیمارهای وانیلین، وزن‌تر، وزن خشک و قند‌کل افزایش یافته، اما پروتئین و قندهای احیا (همگی در مقایسه با شاهد) کاهش یافتند. کلروفیل a و کل، کاروتنوئید کل صرفاً در D. bardawil افزایش یافتند، اما کلروفیل b و بتاکاروتن کاهش نشان دادند. گونه D. salina از سرعت رشد بیشتری نسبت به D. bardawil، برخوردار بود، اما مقادیر پروتئین، قند کل و قندهای احیا کننده در آن کمتر بودند. بطورکلی، برخلاف برخی مطالعات قبلی، حضور ترکیب فنلی وانیلین در محیط کشت در غالب موارد، سبب تحریک رشد و تقسیمات سلولی و نیز افزایش برخی شاخص­های فیزیولوژیک در گونه­ های مزبور گردید.