جلد 2، شماره 4 - ( 6-1392 )
جلد 2 شماره 4 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
aghdasi` M, Iri S, mianabadi M. Induction of root formation to produce silymarin in Silybium marianum plant in tissue culture condition. Plant Process and Function 2013; 2 (4) :1-12
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-53-fa.html
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-53-fa.html
اقدسی مهناز، ایری سحر، میان آبادی منیژه. القا ریشه زایی به منظور تولید سیلیمارین در گیاه خارمریم در شرایط کشت بافت. فرآیند و کارکرد گیاهی. 1392; 2 (4) :1-12
مهناز اقدسی* 
1، سحر ایری2 ، منیژه میان آبادی2
1، سحر ایری2 ، منیژه میان آبادی2
1- دانشگاه گلستان ، aghdasi46@yahoo.com
2- دانشگاه گلستان
2- دانشگاه گلستان
چکیده: (9893 مشاهده)
چکیده:
خارمریم گیاهی دولپه از خانواده آفتاب‌گردان است که در صنایع داروسازی اهمیت فراوان دارد. ماده مؤثره این گیاه سیلیمارین نام دارد که ترکیبی از انواع فلاونولیگنان‌ها است. هدف از تحقیق حاضر القا نوپدیدی ریشه در قطعات جداکشت ساقه به عنوان منبع مناسب تولید سیلیمارین است. به این منظور قطعات ساقه جوان در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 36 غلظت متفاوت از ایندول-3-بوتیریک اسید (IBA) و نفتالن استیک اسید(NAA) کشت داده شدند. نتایج نشان داد که بالاترین طول ریشه و بالاترین درصد ریشه‌زایی در تیمار 1/0 میلی‌گرم در لیتر IBA وNAA دیده می‌شود. سپس ریشه‌های تولید شده به محیط کشت مایع انتقال داده شد و پس از تولید ریشه‌های بیشتر تحت تیمارهای مختلف حجم محیط کشت، نور و تاریکی و pHهای مختلف کشت شدند. بررسی اثر فاکتور حجم محیط کشت بر روی رشد ریشه و تولید سیلیمارین تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. نتایج نشان داد که نور باعث افزایش رشد و نیز میزان سیلیمارین در ریشه‌ها شده است. همچنین تولید سیلیمارین در ریشه کشت شده در محیط کشت مایع نشان داد که pH بهینه در تولید سیلیمارین 7 است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی
دریافت: 1392/1/27 | پذیرش: 1392/6/31 | انتشار: 1392/6/31
دریافت: 1392/1/27 | پذیرش: 1392/6/31 | انتشار: 1392/6/31
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
