در بسیاری از گیاهان، گلیسینبتائین به عنوان یک اسمولیت و محافظ اسمزی عمل میکند. ولی همه گیاهان قادر به سنتز و تجمع این ماده در خود نمیباشند، گوجه فرنگی از جمله این گیاهان میباشد. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر کاربرد برونزای گلیسینبتائین در کاهش تنش خشکی در گیاه گوجه فرنگی انجام گرفت. تنش خشکی در سه سطح به صورت قطع آبیاری (0، 3 روز خشکی و 5 روز خشکی) و گلیسینبتائین در سه سطح (0، 25و 50 میلیمولار) به صورت محلولپاشی روی همه اندامهای هوایی گیاه اعمال شد. تنش خشکی در هر دو سطح موجب کاهش سطح برگ سوم، وزن خشک اندام هوایی، درصد آب بافت برگ سوم، کاهش مقدار کلروفیل، کاروتنوئیدها، پروتئین، ترکیبات فنلی و آنتوسیانینها و موجب افزایش پراکسیداسیون لیپید مقدار پرولین، قندهای احیاکننده و آسکوربات کل گردید. ولی کاربرد گلیسینبتائین در هر دو غلظت موجب کاهش پراکسیداسیون لیپید، مقدار پرولین و افزایش مقدار کلروفیل، کاروتنوئیدها، قندهای احیاکننده، پروتئین، ترکیبات فنلی، آنتوسیانینها و آسکوربات کل و در نتیجه افزایش سطح برگ سوم، افزایش وزن خشک اندام هوایی و درصد آب بافت برگ سوم گردید. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد برونزای هر دو غلظت گلیسینبتائین در گیاه گوجه فرنگی که فاقد توانایی ساخت این ماده میباشد، در کاهش اثرات تنش خشکی و بهبود رشد در شرایط تنش و غیرتنش موثر بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |