1- گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، jahanbakhsh@uma.ac.ir
چکیده: (525 مشاهده)
شوری از مهمترین تنشهای محیطی است که گسترش روزافزون آن، رشد و عملکرد گیاهان زراعی را کاهش میدهد، در این راستا شناسایی ارقام چغندرقند متحمل به تنش شوری جهت بهبود واکنشهای فیزیولوژیکی از اهمیت ویژهای برخوردار است. به همین منظور پژوهشی جهت بررسی ویژگیهای فیزیولوژیکی ژنوتیپهای چغندرقند تحت تنش شوری در سال 1399 انجام گرفت. این آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی تحت شرایط گلخانهای انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل ژنوتیپهای مختلف چغندرقند (9 ژنوتیپ) به عنوان فاکتور اول و تنش شوری به عنوان فاکتور دوم در چهار سطح (شاهد و 4، 8 و 12 دسیزیمنس بر متر) بودند. نتایج نشان داد که اثرات تنش شوری بر محتوای کلروفیل، پروتئین محلول، محتوای پرولین، قندهای محلول و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی (کاتالاز، پراکسیداز و پلیفنل اکسیداز) ارقام مختلف چغندرقند معنیدار بود. سطوح بالاتر تنش شوری (12 دسیزیمنس بر متر) موجب افزایش معنیدار پروتئین محلول، محتوای پرولین، قندهای محلول و فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز و پلیفنل اکسیداز نسبت به سایر سطوح تنش شوری و تیمار شاهد شد. درحالیکه، بیشترین محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل در رقم شماره 15 و 4 در تیمار عدم اعمال تنش شوری مشاهده شد. در ژنوتیپهای مورد مطالعه، ژنوتیپهای شماره 6، 15 و 20 از بیشترین فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی در شرایط تنش شوری 12 دسیزیمنس بر متر برخوردار بودند. لذا، در سطوح بالاتر تنش شوری، ارقام مقاوم چغندرقند با بهبود محتوای اسمولیتهای سازگار و فعالیتهای آنتیاکسیدانی از طریق حقظ ساختار غشا از کاهش محتوای رنگدانههای فتوسنتزی جلوگیری میکنند.
شمارهی مقاله: 14
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تنش شوري دریافت: 1402/9/11 | پذیرش: 1402/12/7 | انتشار: 1403/3/29