جلد 13، شماره 62 - ( جلد 13، شماره 62، مهر و آبان 1403 )                   جلد 13 شماره 62 صفحات 32-17 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- بخش باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
2- بخش باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران ، zahrapakkish@uk.ac.ir
چکیده:   (376 مشاهده)
این پژوهش به جهت بررسی تأثیر آب اکسیژنه و هورمون براسینواستروئید بر عمرانبارمانی پس از برداشت نارنگی رقم کینو بر پایه طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار روی میوه نارنگی رقم کینو برداشت­شده از باغات تجاری جیرفت واقع در کشت و صنعت جیرفت انجام شد. تیمارهای آزمایش به روش غوطه­وری (به مدت 5 دقیقه) شامل آب اکسیژنه با غلظت (10 و 15 میکرومول) و براسینواستروئید با غلظت (5/0 و 1 میلی­گرم بر لیتر) و تیمار آب­مقطر (شاهد) بود. سپس میوه‏ها به سردخانه منتقل و در دمای 4 درجه سانتی­گراد، به مدت 30 روز نگه­داری شدند و هر 10 روز یکبار میزان میوه­های آسیب­دیده، اسیدیته و اسید قابل تیتراسیون، میزان مواد جامد محلول، پراکسیداسیون لیپیدها، میزان پراکسید هیدروژن، فعالیت آنزیم پراکسیداز و فعالبت آنزیم کاتالاز بررسی شدند. نتایج نشان داد، تأثیر هر دو تیمار روی بهبود عمر پس از برداشت و ویژگی­های کیفی میوه­های نارنگی در مقایسه با شاهد، معنی­دار بوده است. بطوریکه، کاربرد براسینواستروئید و پراکسید هیدروژن سبب کاهش درصد میوه­های آسیب­دیده، پراکسیداسیون لیپیدها، میزان پراکسید هیدروژن و افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز و فعالبت آنزیم کاتالاز طی انبار­مانی شدند و هورمون براسینواستروئید با غلظت 1 میلی­گرم بر لیتر و سپس آب اکسیژنه 15 میکرومول در مقایسه با سایر تیمارها، بیشترین تأثیر را طی انبارمانی روی بهبود عمر پس از برداشت میوه نارنگی رقم کینو داشتند.
شماره‌ی مقاله: 2
متن کامل [PDF 816 kb]   (160 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: باغبانی
دریافت: 1402/8/28 | پذیرش: 1402/11/23 | انتشار: 1403/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.