جلد 13، شماره 60 - ( جلد 13، شماره 60، خرداد و تیر 1403 )                   جلد 13 شماره 60 صفحات 120-107 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا، مجتمع آموزش عالی نهاوند (ویژه دختران)، همدان، ایران
2- گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا، مجتمع آموزش عالی نهاوند (ویژه دختران)، همدان، ایران ، mahtab.salehi@basu.ac.ir
چکیده:   (280 مشاهده)
به منظور بررسی اثر محلول­پاشی اسید هیومیک بر برخی ویژگی­های رشدی و فیتوشیمیایی عروسک پشت­پرده، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی نهاوند در سال 1400 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل محلول­پاشی اسید هیومیک (صفر، 300 و 600 میلی­گرم در لیتر) و مرحله برداشت (میوه سبز و میوه قرمز) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن تر و خشک برگ در تیمار 600 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک و مرحله اول برداشت (میوه سبز) حاصل شد. بیشترین مقدار وزن تر میوه در تیمار 600 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک و در مرحله دوم برداشت (میوه قرمز) به دست آمد. همچنین بیشترین مقدار وزن خشک میوه و تعداد برگ با کاربرد بیشترین مقدار اسید هیومیک (600 میلی­گرم در لیتر) در مرحله دوم برداشت به دست آمد که از نظر آماری با تیمار 300 میلی­گرم در لیتر تفاوت معنی­داری نداشت. بیشترین میزان اسکوپولامین برگ در تیمارهای 600 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک و مرحله اول برداشت و نیز تیمارهای 300 و 600 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک و مرحله دوم برداشت به دست آمد. بالاترین مقدار اسکوپولامین میوه نیز در تیمار 600 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک و مرحله­های اول و دوم برداشت حاصل شد. بالاترین میزان آتروپین در برگ، با کاربرد 600 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک و در میوه، با کاربرد اسید هیومیک به میزان 300 میلی­گرم در لیتر ایجاد شد. به منظور کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، جلوگیری از آلودگی محیط­زیست و دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار، پیشنهاد می­گردد در مطالعات مزرعه­ای، از اسید هیومیک، به عنوان جایگزینِ کودهای شیمیایی استفاده شود.
شماره‌ی مقاله: 7
متن کامل [PDF 853 kb]   (134 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: باغبانی
دریافت: 1402/8/12 | پذیرش: 1402/10/2 | انتشار: 1403/3/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.