جلد 13، شماره 60 - ( جلد 13، شماره 60، خرداد و تیر 1403 )                   جلد 13 شماره 60 صفحات 288-265 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه ژنتیک و تولید گیاهی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
2- گروه ژنتیک و تولید گیاهی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران ، rahimiasg@gmail.com
3- مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان، جیرفت، ایران
4- گروه گیاه‌پزشکی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
چکیده:   (190 مشاهده)
به ‏منظور بررسی سویه‌های مختلف باکتری سودوموناس مشتمل بر گونه‌های فلورسنس، کلرافیس و پوتیدا بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد گیاه سیب‌زمینی رقم سانته تحت تنش خشکی در منطقه جیرفت، آزمایشی به صورت طرح کرت‌های خرد­شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کاملاً تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1398-1399 و 1399-1400 انجام شد. عامل‌ اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح (40، 65 و 90 میلی‌متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A) و سویه­های باکتری سودوموناس در چهار سطح (شاهد، سویه T12 Pseudomonas fluorescens RO7، سویه T13 Pseudomonas putida RO3 و سویه T17 Pseudomonas chlororaphis RO1) به عنوان فاکتور فرعی بود. نتایج نشان داد که تیمارهای تنش خشکی اعمال­شده تأثیری در محتوای کلروفیل a نداشت. استفاده از سویه‌های باکتری سودوموناس محتوای کلروفیل b و کل را افزایش داد. محتوای کاروتنوئید برگ در 90 میلی‌متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر با کاربرد باکتری سویه T17 کم‌ترین میزان را نسبت به تیمار بدون باکتری و سویه T12 و T13 نشان داد. کاربرد باکتری سویه T13 بیش‌ترین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز را در سطوح مختلف تنش خشکی نشان داد. بین سویه‌های متفاوت باکتری سودوموناس و تیمار بدون کاربرد باکتری تفاوتی در فعالیت آنزیم پراکسیداز برگ در سطوح مختلف تنش خشکی مشاهده نشد. بیش‌ترین فعالیت آنزیم کاتالاز برگ با کاربرد سویه T12 و T17 باکتری مشاهده شد. کاربرد سویه‌های باکتری سودوموناس منجر به افزایش معنی‌دار وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک غده و وزن کل غده در بوته نسبت به تیمار بدون باکتری در همه سطوح تنش خشکی شد.
شماره‌ی مقاله: 16
متن کامل [PDF 1037 kb]   (78 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش خشكي
دریافت: 1402/5/4 | پذیرش: 1402/8/29 | انتشار: 1403/3/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.