جلد 13، شماره 59 - ( جلد 13، شماره 59، فروردین و اردیبهشت 1403 )                   جلد 13 شماره 59 صفحات 12-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، razavi694@gmail.com
چکیده:   (774 مشاهده)
گیاه چای با نام علمی (Camellia sinensis)، از خانوادهTheaceae ، گیاهی درختچه­ای و همیشه سبز بومی حوالی چین و هندوستان است. برگ­های این گیاه واجد انواع ترکیبات فلاونوئیدی مهم بوده و از این­رو اثرات بیولوژیک فراوان دارد. به­منظور بررسی تنش اشعه ماورای بنفش بی بر روی میزان فلاونوئید­های گیاه چای، آزمایشی گلخانه­ای به­صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار به­انجام رسید. ابتدا نهال گیاه چای از ایستگاه تحقیقاتی چای شهید افتخاری فشالم تهیه شد، نهال­های مذکور در گلدان­هایی با بستر کوکوپیت-پرلیت قرار داشتند و هر گلدان حاوی یک نهال بود. پس از حدود دو هفته استقرار در گلخانه، تیمار نور ماورای­بنفش بی بر روی گیاهان در پنج سطح (صفر، 3، 6، 9 و 12 کیلوژول بر متر­مربع در ثانیه) اعمال و سپس گیاهان برداشت شدند و میزان فلاونوییدکل در هر یک از گروه­های تیماری با روش اسپکتروفتومتری و میزان برخی فلاونوئیدهای شاخص در هر گروه با روش کروماتوگرافی لایه نازک تعیین شد. نتایج به­دست آمده نشان داد که در اثر تیمار نور ماورای­بنفش نوع بی، میزان فلاونوئیدها ابتدا روند کاهشی و سپس با افزایش میزان دوز اشعه تا حد 12 کیلوژول بر متر­مربع در ثانیه، روند افزایشی نشان داد. همچنین میزان کلروفیل نسبی گیاهان و کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم2 به­طور معنی­داری مخصوصاً در دوزهای بالاتر از 9 کیلوژول بر مترمربع در ثانیه از اشعه ماورای­بنفش کاهش یافت. به­عنوان نتیجه­گیری کلی می­توان گفت اگر­چه کشت گیاه چای در مناطقی با شاخص نور ماورای­بنفش بالا منجر به کاهش کلروفیل و کارایی سیستم فتوسنتزی گیاه شده و بازده محصول را پایین می­آورد، ولی با توجه به اثر آن بر افزایش محتوی فلاونوئیدها می­تواند اثرات مفید دارویی این گیاه را افزایش دهد.
شماره‌ی مقاله: 1
واژه‌های کلیدی: چای، فلاونوئید، اشعه ماورای‌بنفش
متن کامل [PDF 793 kb]   (409 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر موارد
دریافت: 1401/2/20 | پذیرش: 1402/1/15 | انتشار: 1403/2/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.