جلد 12، شماره 53 - ( جلد 12، شماره 53، فروردین و اردیبهشت 1402 )
جلد 12 شماره 53 صفحات 106-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهدیه سمسارزاده1 
، سعید سیف زاده* 
2، داوود درویشی زیدآبادی3 ، حمیدرضا ذاکرین1 ، اسماعیل حدیدی ماسوله1
، سعید سیف زاده* 2، داوود درویشی زیدآبادی3 ، حمیدرضا ذاکرین1 ، اسماعیل حدیدی ماسوله1
1- گروه زراعت، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران
2- گروه زراعت، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران ، saeedsayfzadeh@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان
2- گروه زراعت، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران ، saeedsayfzadeh@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان
چکیده: (402 مشاهده)
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر زئولیت بر خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه دارویی گشنیز در شرایط تنش خشکی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کاملاً تصادفی در چهار تکرار طی دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 انجام شد. عامل تنش خشکی در سه سطح (شامل: 100% نیاز آبی (بدون تنش)، 75% نیاز آبی (تنش ملایم) و 50% نیاز آبی (تنش شدید)) و مصرف زئولیت در پنج سطح (عدم مصرف، 2، 4، 6 و 8 تن در هکتار زئولیت). نتایج نشان داد که با اعمال تنش خشکی، ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی به‌طور چشمگیری کاهش یافت؛ درحالی‌که با کاربرد زئولیت تاحدودی اثرات تنش کم آبی کاهش یافت. بیشترین و کمترین میزان وزن خشک اندام هوایی به ترتیب، در آبیاری نرمال (بدون تنش) با کاربرد شش تن زئولیت در هکتار (99/2 گرم بر بوته) و در شرایط خشکی (50 درصد نیاز آبی) بدون کاربرد زئولیت (22/1 گرم بر بوته) به دست آمد. همچنین کاهش میزان آبیاری، سبب افزایش پرولین شد، درحالی‌که با کاربرد زئولیت تا اندازه‌ای اثرات خشکی کاهش یافت. آبیاری نرمال و مصرف شش تن در هکتار زئولیت کمترین مقدار پرولین و تنش شدید (آبیاری 50 درصد نیاز آبی) و عدم مصرف زئولیت، بیشترین میزان پرولین را دارا بود. به‌طورکلی مشخص شد که با اعمال تنش ملایم (75 درصد نیاز آبی) و استفاده از شش تن در هکتار زئولیت می توان ضمن کاهش اثرات تنش، از عملکرد اقتصادی قابل قبولی در گیاه گشنیز برخوردار بود.
شماره‌ی مقاله: 6
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |