کشور ایران، جزء مناطق خشک و نیمه‌خشک جهان طبقه­بندی می­شود. بنابراین شناسایی و کاشت گیاهان متحمل خشکی مانند کینوا (Chenopodium quinoa) حائز اهمیت است. با توجه به اینکه عنصر روی در فرآیندهای حیاتی گیاه نقش دارد، بنابراین عرضه این عنصر به گیاه تأثیر زیادی در کمیت و کیفیت تولید محصولات دارد. این پژوهش به‌صورت گلدانی با هدف بررسی اثر سولفات روی بر گیاه کینوا تحت تنش خشکی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تنش خشکی با پلی‌اتیلن­گلیگول 6000 در چهار سطح (0، 3-، 6- و 9- بار) و عنصر روی از منبع سولفات روی با چهار سطح (2، 4، 6 و 8 میکرومولار) تهیه شد و در مرحله چهار برگی، تیمار‌ها طی دو هفته در محلول غذایی هوگلند همزمان اعمال شد. طبق نتایج افزایش تنش خشکی موجب افزایش 68 درصدی کاتالاز نسبت به شاهد شد. بیشترین مقدار پروتئین محلول برگ در سطح 6- بار خشکی با سطح 8 میکرومولار سولفات روی، بیشترین میزان قندهای محلول کل و پرولین برگ مربوط به بالاترین سطح خشکی و سطح 6 میکرومولار سولفات روی بود. با افزایش خشکی، کلروفیل  a(34 %)، کلروفیل b (187 %) و کاروتنوئید برگ افزایش دو برابری اما وزن خشک اندام هوایی (38 %) و سطح برگ (37 %) نسبت به شاهد کاهش نشان دادند. در کل کاربرد روی با بهبود سطح اسمولیت ها باعث کاهش خسارت ناشی از تنش خشکی شد و برای تخفیف اثر تنش خشکی استفاده از سطح 6 میکرومولار سولفات روی در محلول‌های غذایی پیشنهاد می‌شود.
 

واژه‌های کلیدی: پرولین، کاتالاز، کینوا، محتوای کلروفیل

متن کامل [PDF 636 kb]   (827 دریافت)