تنش شوری یکی از مهم ترین دلایل کاهش تولیدات کشاورزی است، که به طور روزافزون خطر جدی برای کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می رود. به­منظور بررسی تأثیر گلایسین بتائین بر افزایش مقاومت به تنش شوری گیاه سیاه شور (Suaeda fruticosa)، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 97-1396 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح شوری در چهار سطح 3، 10، 30 و 60 دسی زیمنس بر متر و گلایسین بتائین در دو سطح محلول­پاشی با آب مقطر و غلظت 50 میلی­مولار گلایسین بتائین بود. نتایج حاکی از تاثیر معنی­دار سطوح شوری و تیمار گلایسین بتائین بر همه صفات مورد بررسی به‌جز تاثیر گلایسین بتائین بر میزان کاتالاز بود. همچنین تاثیر متقابل تنش شوری و گلایسین بتائین بر تمامی صفات به جز کاتالاز و پراکسیداز معنی دار بود. کاربرد گلایسین بتائین در تمامی سطوح تنش سبب افزایش طول ساقه، طول ریشه، نسبت طول ریشه به ساقه، عملکرد گیاه و سطح برگ گیاه نسبت به عدم کاربرد گلایسین بتائین شد، به طوری که در خصوص وزن خشک اندام هوایی بیش­ترین وزن خشک گیاه در تیمار گلایسین بتائین در سطوح 3 و 10 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد که نسبت به حالت بدون کاربرد گلایسین بتائین به ترتیب سبب افزایش 48/58 و 25/47 درصد در وزن خشک گیاه شد. ترکیبات پرولین، مالون دی آلدهید، کاتالاز و پراکسیداز با افزایش سطح تنش از 3 به 60 دسی زیمنس بر متر افزایش یافت. تولید ترکیبات آنتی اکسیدانی پرولین، مالون دی آلدهید و پراکسیداز در گیاهان تحت تیمار گلایسین بتائین نسبت به عدم کاربرد گلایسین بتائین به طور معنی­داری کاهش یافت. به طور کلی نتایج بیانگر نقش مثبت گلایسین بتائین در کاهش اثرات ناشی از تنش شوری بر گیاه سیاه شور بود.

 

واژه‌های کلیدی: کاتالاز، مالون دی آلدهید، وزن خشک، هالوفیت

متن کامل [PDF 782 kb]   (813 دریافت)