جلد 8، شماره 30 - ( جلد 8 شماره 30- خرداد و تیر 1398 )                   جلد 8 شماره 30 صفحات 51-33 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sanjari S, Shirzadian-Khoramabad R, Shobbar Z, Shahbazi M. Evaluation of changes in the water relations, osmotic adjustment and stay- green of different genotypes of sorghum under post-flowering drought stress. Plant Process and Function 2019; 8 (30) :33-51
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-962-fa.html
سنجری سپیده، شیرزادیان- خرم آباد رضا، شبّر زهراسادات، شهبازی مریم. بررسی تغییرات روابط آبی، تنظیم اسمزی و سبزمانی ژنوتیپ‌های مختلف سورگوم در تنش خشکی پس از گلدهی. فرآیند و کارکرد گیاهی. 1398; 8 (30) :33-51

URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-962-fa.html


1- گروه بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران،
2- گروه زیست‌شناسی سیستم‌ها، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
3- دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان؛ گرگان، ایران، گروه فیزیولوژی مولکولی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران ، maryam.shahbazi@gau.ac.ir
چکیده:   (5900 مشاهده)

به­منظور بررسی اثر تنش خشکی پس از گلدهی بر روابط آبی، تنظیم اسمزی و سبزمانی ژنوتیپ‌های سورگوم و ارتباط آن­ها با عملکرد دانه، آزمایشی به­صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال 1394 به اجرا درآمد. عامل اصلی سه تیمار آبی شامل شاهد (آبیاری پس از 60 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) ، تنش ملایم (آبیاری معمول تا زمان 50% گلدهی و پس از آن، اعمال آبیاری پس از 120 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A)، تنش شدید (آبیاری معمول تا زمان 50% گلدهی و قطع کامل آبیاری پس از آن) بود و پنج ژنوتیپ سورگوم (کیمیا، سپیده، KGS15، KGS23 و KGS32) به­عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نمونه برداری‌ها در زمان 14، 21 و 28 روز پس از گلدهی صورت گرفت. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش معنی‌دار محتوای نسبی آب برگ، افزایش دمای کانوپی و میزان تنظیم اسمزی در ژنوتیپ‌های مورد بررسی شد. ژنوتیپ‌های کیمیا و KGS23 براساس عملکرد دانه، شاخص‌های تحمل به خشکی، محتوای نسبی آب برگ و تنظیم اسمزی به­عنوان متحمل‌ترین ژنوتیپ‌ها به تنش خشکی آخر فصل شناخته شدند. علاوه­بر آن، ژنوتیپ KGS23 قابلیت سبزمانی بالاتری نیز از خود نشان داد. نتایج بررسی صفات، همبستگی مثبت و معنی­داری (در سطح احتمال یک درصد) بین عملکرد دانه با محتوای نسبی آب برگ، وزن هزار دانه، میزان کلروفیل و همبستگی منفی و معنی­داری (در سطح یک درصد) با دمای کانوپی نشان داد. نتایج این بررسی نشان داد که علاوه بر اهمیت روابط آبی و تنظیم اسمزی، سبزمانی یکی از مهمترین فرآیندهای مرتبط با حفظ عملکرد در شرایط تنش خشکی آخر فصل در ژنوتیپ‌های متحمل سورگوم می‌باشد.
 

متن کامل [PDF 770 kb]   (1034 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش خشكي
دریافت: 1396/9/18 | پذیرش: 1396/11/10 | انتشار: 1398/5/1

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فرآیند و کارکرد گیاهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Plant Process and Function

Designed & Developed by : Yektaweb