بهمنظور بررسی اثرات تاریخ کاشت، کود زیستی فسفاته و محلولپاشی روی و بور بر شاخص سطح برگ، دوام سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ پرچم، پایداری غشای سلول، عملکرد کوانتومی فتوسیتم II، میزان پرولین برگ و عملکرد دانه گندم نان (رقم افلاک)، آزمایشی بهصورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با 16 تیمار و سه تکرار در طی سال زراعی 95-1394 در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. عاملهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت (30 آبان و 15 دی) بهعنوان عامل اصلی، کود زیستی فسفاته (بارور 2) در دو سطح (عدم مصرف و مصرف بهصورت بذر مال) بهعنوان عامل فرعی و محلولپاشی در چهار سطح (آب بهعنوان شاهد، روی، بور و ترکیب روی + بور (هر کدام سه لیتر در هکتار)) بهعنوان عامل فرعی فرعی بودند. محلولها برای محلولپاشی از طریق کلات- روی هفت و نیم درصد و بور پنج درصد آماده گردید. با تأخیر در کاشت بهدلیل تنش گرمای انتهایی غیر از میزان پرولین برگ کلیه صفات شاخص سطح برگ (LAI)، دوام سطح برگ (LAD)، محتوای نسبی آب برگ پرچم (FLRWC)، پایداری غشای سلول، عملکرد کوانتومی فتوسیتم II (ΦPSII) و عملکرد دانه بهطور معنیداری کاهش یافت. تلقیح بذر با کود زیستی فسفاته اثرات زیانبار ناشی از تأخیر در کاشت را بر صفات فوق کاهش داد. در بین سطوح مختلف محلولپاشی عناصر غذایی، کاربرد تلفیقی روی + بور در مقایسه با کاربرد مجزای هر یک از آنها در کاهش اثرات زیانبار ناشی از تأخیر در کاشت مؤثرتر بود. اما زمانیکه بذرها قبل از کاشت با کود زیستی فسفاته آغشته شدند، محلولپاشی مجزای عنصر روی تأثیر بیشتری در بهبود صفات LAI، LAD، FLRWC، پایداری غشای سلول، ΦPSII، میزان پرولین برگ و افزایش عملکرد گندم نان در هر دو تاریخ کاشت مناسب و تأخیری داشت.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |