فرآیند و کارکرد گیاهی

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تیمارهای پلی اتیلن گلیکول با وزن مولکولی 6000 (0، 3٪، 6٪ و 9٪ وزن/حجم) و پاکلوبوترازول بر روی شش رقم یونجه زراعی (Medicago sativa) انجام گرفت. تیمار پلی اتیلن گلیکول در سطح معنی داری میزان شاخص جوانه زنی را در ارقام اصفهانی، همدانی، بمی، بغدادی، یزدی و قره یونجه کاهش داد و بیشترین کاهش در ارقام همدانی (حدود 44%) و قره یونجه (حدود 50%) ملاحظه شد. تیمار پلی اتیلن گلیکول شاخص های درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی را در دو رقم قره یونجه (22% و 20%، به ترتیب) و همدانی (28% و 27%، به ترتیب) به طور قابل توجهی کاهش داد، درحالیکه باعث افزایش متوسط ​​زمان جوانه زنی در دو رقم مذکور گردید. طول، وزن تر و محتوی آب گیاهچه ها در همه ارقام مورد بررسی تحت تاثیر تیمار پلی اتیلن گلیکول به طور قابل توجهی کاهش یافتند. بیشترین میزان کاهش در شاخص های مذکور در ارقام قره یونجه (43%، 24% و 55%، به ترتیب) و همدانی (57%، 23% و 53%، به ترتیب) مشاهده شد، در حالیکه کمترین میزان کاهش در رقم یزدی (28%، 9% و 17%، به ترتیب) ملاحظه گردید. داده ها نشان دادند که تیمار پلی اتیلن گلیکول وزن خشک را فقط در ارقام قره یونجه و همدانی کاهش داد. میزان کلروفیل های a، b و کل، آنتوسیانین ها، فنل ها و α توکوفرول در شش رقم یونجه تحت تیمار پلی اتیلن گلیکول کاهش معنی داری نشان دادند. نتایج حاصل از مطالعات گلخانه ای حاکی از کاهش معنی دار وزن تر، وزن خشک و محتوی آب گیاهان در همه ارقام یونجه مورد مطالعه تحت تیمار پلی اتیلن گلیکول بود. به طور کلی، یافته های حاصل از مطالعات در پتری دیش و گلخانه پیشنهاد می کند که ارقام قره یونجه و همدانی را می توان به عنوان ارقام حساس به خشکی در نظر گرفت درحالیکه رقم یزدی مقاوم به خشکی است. باید توجه داشت که ارقام بمی و بغدادی نیز ارقام نسبتا مقاوم به خشکی هستند. همچنین، نتایج مطالعه تیمار پاکلوبوترازول نشان داد که پاکلوبوترازول به طور موثری اثرات منفی تنش خشکی را بر رشد ارقام یونجه کاهش داد.