شبه فلز سلنیوم به­ عنوان یک عنصر مفید در غلظت­های پایین باعث افزایش رشد گیاه می­شود درحالی­که غلظت­های بالای آن باعث ایجاد سمیت در گیاهان می­گردد. هدف از این پژوهش بررسی اثر غلظت­های مختلف سلنیوم بر رشد و برخی پارامترهای فیزیولوژیکی دو گونه Allium iranicum (تره ایرانی) و Allium ampeloprasum (تره کوهی) در شرایط کنترل شده بود. بدین منظور گیاهان در شرایط کشت گلدانی و در مرحله­ ی 4 برگی تحت تأثیر غلظت­ های مختلف سلنیوم (0، 20، 40، 120 و 240 میکرومولار) معادل غلظت­های (0، 2، 4، 11 و 22 میلی­گرم بر لیتر) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت سلنیوم، میزان رشد (وزن غده و بخش هوایی و همچنین محتوی کلروفیل) دو گونه به طور معنی­داری کاهش یافت به­طوری­که بیشترین کاهش مربوط به تیمار 22 میلی­گرم بر لیتر بود. میزان مالون دی­آلدهید در تیمارهای بیش از 2 میلی­گرم بر لیتر نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. به دنبال افزایش سطوح سلنیوم، فعالیت آنزیم کاتالاز کاهش ولی میزان ترکیبات آنتی­اکسیدانی همانند کربوهیدرات و پروتئین افزایش یافت. نتایج نشان داد که غلظت­های کم سلنیوم (0 تا 2 میلی­گرم بر لیتر) با افزایش میزان کلروفیل و همچنین سنتز کربوهیدرات باعث افزایش رشد می­شود، ولی غلظت­های بالاتر سلنیوم (4 تا 22 میلی­گرم بر لیتر) به دلیل تولید انواع اکسیژن فعال، باعث کاهش زیست توده می­شود. به­طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که سطوح مختلف سلنیوم، تأثیر معنی­داری بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی غده و بخش هوایی دو گونه داشت؛ مهمترین علائم ریخت­شناسی سمیت سلنیوم به صورت کلروز برگ­های جوان و کاهش رشد غده و بخش هوایی مشاهده شد.