tajmir riahi R, Etemadi N, Mortazainezhad F, sadeghi A. Evaluation of salt tolerance in desert wheatgrass (Agropyron desertorum L.). Plant Process and Function 2014; 3 (7) :93-104
URL:
http://jispp.iut.ac.ir/article-1-156-fa.html
تاجمیر ریاحی راحیل، اعتمادی نعمت اله، مرتضایی نژاد فروغ، صادقی امیر. بررسی تحمل به شوری گونه بومی علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum L.) . فرآیند و کارکرد گیاهی. 1393; 3 (7) :93-104
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-156-fa.html
1- دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان-باشگاه پژوهشگران جوان
2- دانشگاه صنعتی اصفهان ، Etemadin@cc.iut.ac.ir
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
4- دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده: (7877 مشاهده)
در اکثر نقاط ایران به دلیل وجود شوری آب و خاک مشکلات زیادی در زمینه پرورش چمن در فضای سبز شهری وجود دارد. یکی از راهکارهای مناسب جهت حل این مشکل استفاده از گیاهان بومی متحمل به شوری میباشد. بر این اساس پژوهشی به منظور بررسی تاثیر چهار سطح شوری (شاهد با شوری 36/0، 4، 8 و 16 دسی زیمنس بر متر) بر شاخصهای مورفولوژیک و فیزیولوژیک در گونه بومی علف گندمی بیابانی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد با افزایش شوری رنگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، محتوای آب نسبی برگها و میزان پتاسیم موجود در اندام هوایی و ریشه کاهش یافت. همچنیین شوری باعث افزایش سدیم اندام هوایی و ریشه، نشت یونی برگها، پرولین و فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز، آسکوربات پر اکسیداز گردید. با توجه به کاهش کیفیت ظاهری (رنگ)، محتوای آب نسبی برگها و همچنین افزایش نشت یونی غشا به نظر می رسد افزایش تولید پرولین و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی نتوانسته است خسارات ناشی از تنش شوری را کاهش دهد. تمامی شاخصهای اندازه گیری شده در این آزمایش از همان شوری 4 دسی زیمنس بر متر تفاوت معنیداری را با شاهد نشان داد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد گیاه علف گندمی بیابانی حساس به شوری بوده و تحمل آن کمتر از 4 دسی زیمنس بر متر میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تنش شوري دریافت: 1392/8/3 | پذیرش: 1392/10/16 | انتشار: 1393/6/17
ارسال پیام به نویسنده مسئول