جلد 10، شماره 42 - ( جلد 10 شماره 42- خرداد و تیر 1400 )
جلد 10 شماره 42 صفحات 114-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yadollahi Farsani N, Tadayon M R, Karimi M. The Effect of Potassium (K) and Boron (B) Foliar Application on MorphoPhysiological Responses and Root Yields of Sugar Beet (Beta vulgaris L.) under Drought Stress Conditions. Plant Process and Function 2021; 10 (42) :91-114
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-1404-fa.html
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-1404-fa.html
یداللهی فارسانی نیما، تدین محمودرضا، کریمی مجتبی. اثر محلول‌پاشی بور و پتاسیم بر واکنش‌های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ریشه چغندر‌قند تحت تیمار‌های تنش خشکی. فرآیند و کارکرد گیاهی. 1400; 10 (42) :91-114
1- دانشگاه شهرکرد
2- دانشگاه شهرکرد ،mrtadayon@yahoo.com
2- دانشگاه شهرکرد ،
چکیده: (2750 مشاهده)
تنش خشکی عامل اصلی کاهش عملکرد چغندر‌قند است. از این رو به‌کار بردن راهکار‌هایی جهت کاهش آثار سوء آن ضروری است. بنابراین به‌منظور بررسی اثر تیمار‌های محلول‌پاشی بر برخی صفات کیفی، مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ریشه چغندر‌قند تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت‌های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1398 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد انجام شد. تیمار‌های آبیاری شامل: آبیاری پس از 70، 100 و 130 (به‌ترتیب I3, I2, I1) میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A در کرت‌های اصلی و تیمار‌های کودی به صورت محلول پاشی شامل: شاهد (بدون مصرف کود)، پتاسیم (K)، بور (B) و تلفیق بور + پتاسیم (B + K) در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ اثر تیمار‌های آبیاری، محلول‌پاشی و برهمکنش آبیاری × محلول‌پاشی بر شاخص سطح برگ، محتوای پرولین برگ، محتوای نسبی آب برگ، درصد قند قابل استحصال، محتوای سدیم و پتاسیم ریشه چغندر‌قند معنی‌دار شد. بیشترین شاخص سطح برگ و محتوای نسبی آب برگ مربوط به محلول‌پاشی بور + پتاسیم و تیمار آبیاری I1 بود. بالاترین محتوای پرولین برگ از محلول‌پاشی پتاسیم و تیمار آبیاری I3 بدست آمد. بیشترین درصد قند قابل استحصال از محلول‌پاشی بور و تیمار آبیاری I2 حاصل شد. به‌عبارتی تیمار کم‌آبیاری I2 اندکی درصد قند قابل استحصال را افزایش داد که با تیمار I1 تفاوت معنی‌دار نداشت. کمترین محتوای پتاسیم و سدیم ریشه نیز به محلول‌پاشی بور + پتاسیم و آبیاری I1 اختصاص داشت. هم‌چنین اثر تیمار‌های آبیاری و محلول‌پاشی بر وزن خشک کل بوته، شاخص سبزینگی برگ، ضریب استحصال شکر، عملکرد قند ناخالص و عملکرد ریشه معنی‌دار شد. به طوری که بیشترین مقادیر صفات ذکر شده از محلول‌پاشی بور + پتاسیم و تیمار آبیاری I1 بدست آمد. برهمکنش آبیاری × محلول‌پاشی اثر معنی‌دار بر این صفات نداشت. آلکالیته نیز فقط تحت تاثیر تیمار‌های محلول‌پاشی قرار گرفت و بالاترین آلکالیته به محلول‌پاشی پتاسیم اختصاص داشت. به‌طور کلی محلول‌پاشی عناصر بور و پتاسیم به طور معنی‌داری سبب بهبود صفات مورفوفیزیولوژیک، کمی و کیفی چغندر‌قند می‌شود و از آثار نامطلوب تنش خشکی می‌کاهد که احتمالا به‌واسطه نقش مهم این عناصر در فرایند تنظیم اسمزی و سایر واکنش‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهان است. بنابراین در زراعت چغندر‌قند محلول‌پاشی عناصر بور و پتاسیم، خصوصا در شرایط تنش خشکی، توصیه می‌شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
