جلد 9، شماره 36 - ( جلد 9 شماره 36- خرداد و تیر 1399 )
جلد 9 شماره 36 صفحات 184-169 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
moradi sarabshelli A, kazemitabar S K, ebrahimi M, kiani G, khan ahmadi M. The Study of Effect of Myo-Inositol on Biomass and Secondary Metabolites value in Adventitious Roots of St. John’s wort (Hypericum perforatum L.). Plant Process and Function 2020; 9 (36) :169-184
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-1340-fa.html
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-1340-fa.html
مرادی سراب شلی امیر، کاظمی تبار سید کمال، ابراهیمی مرتضی، کیانی غفار، خان احمدی مرتضی. تاثیر میواینوزیتول بر بیومس و متابولیت های ثانویه ریشه نابجای گل راعی. فرآیند و کارکرد گیاهی. 1399; 9 (36) :169-184
1- 1 گروه ژنتیک و بهنژادی گیاهی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران،
2- پژوهشکده بیوتکنولوژی منطقه مرکزی کشور، اصفهان، ایران ،o_m_abrahimi@yahoo.com
2- پژوهشکده بیوتکنولوژی منطقه مرکزی کشور، اصفهان، ایران ،
چکیده: (2360 مشاهده)
گل‌راعی یک گیاه دارویی سنتی است که برای درمان افسردگی و بهبود زخم استفاده می‌شود. وابستگی به منابع طبیعی و روش‌های کشت سنتی اغلب به ماه‌ها و سال‌ها زمان برای دست‌یابی به گیاهان دارویی نیاز دارد. ایجاد سیستم کشت سوسپانسیون ریشه نابجا می‌تواند تکثیر در مقیاس وسیع، بهبود نژاد و حفاظت از گونه را تسریع بخشد. اما بهینه‌سازی و تولید در مقیاس وسیع نیازمند افزایش بیومس و متابولیت‌های ثانویه ریشه است. در این پژوهش تاثیر غلظت‌های مختلف میواینوزیتول (50، 75، 100، 125، 150، 175، 200، 225، 250 و 275 میلی‌گرم بر لیتر) بر روی بیومس، فنل، فلاونوئید، درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی DPPH و مقادیر متابولیت‌های ثانویه ریشه نابجای گل‌راعی در پژوهشکده متابولیت‌های ثانویه منطقه مرکزی کشور در سال 1398 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده در بین تیمارهای اعمال شده نشان داد که تیمارهای 125 و 150 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین مقادیر وزن خشک، نرخ رشد و نسبت رشد بودند. غلظت‌های 100 و 250 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقدار هایپریسین و سودوهایپریسین بودند. از نظر تولید مقدار هایپرفورین، تیمار 100 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین میزان بود و غلظت 125 میلی‌گرم کمترین تاثیر را بر میزان هایپرفورین داشت. تفاوت معنی‌داری بین تیمارها از نظر مقدار فنل و فلاونوئید وجود داشت بطوری‌که تیمارهای 75 و 225 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین مقدار فنل و تیمار 75 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای بیشترین مقدار فلاونوئید در بین تیمارهای اعمال شده بودند. روند تغییرات درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی DPPH در بین تیمارها متفاوت بود بطوری‌که مقدار 50 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول دارای کمترین درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی DPPH بود، ولی بیشترین درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی DPPH در تیمار 75 میلی‌گرم بر لیتر میواینوزیتول مشاهده شد. از آنجایی که پتانسیل تحریک متابولیت ثانویه در میان انواع کشت‌ها، الیسیتورها، شرایط اعمال تیمارهای مختلف و دیگر پارامترها متفاوت است، تحقیقات بیشتر برای بهینه‌سازی دستورالعمل‌های بهتر و کارآمدتر ضروری می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی
دریافت: 1398/9/4 | پذیرش: 1398/10/25 | انتشار: 1399/2/10
دریافت: 1398/9/4 | پذیرش: 1398/10/25 | انتشار: 1399/2/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
