فرآیند و کارکرد گیاهی

به­منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و تلقیح بذر با کودهای زیستی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک گندم دیم رقم رصد، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات جهاد کشاورزی اردبیل در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل آبیاری تکمیلی در سه سطح، یک آبیاری در مرحله چکمه­ای شدن (I₁)، یک آبیاری در مرحله سنبله­دهی (I₂) و عدم آبیاری یا کشت دیم (I₃) و کودهای زیستی در چهار سطح بدون کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد (B₁)، تلقیح بذر با آزوسپریلیوم (B₂)، کاربرد میکوریزا (B₃)، کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم (B₄) بودند. مقایسه میانگین­ها نشان داد که انجام یک آبیاری در مرحله چکمه­ای شدن و سنبله دهی و کاربرد توام میکوریز با آزوسپریلیوم، عملکرد دانه را به­ ترتیب 27/35 و 9/28 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کوهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد. کاربرد توام آزوسپریلیوم و میکوریز و یک آبیاری در مرحله چکمه­ای شدن، فلورسانس حداکثر (F_m)، فلورسانس متغیر (F_v)، شاخص کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ پرچم را در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد. شرایط دیم موجب افزایش هدایت الکتریکی و فلورسانس حداقل (F₀) شد.