۲ نتیجه برای میکروارگانیسم
فیروزه فیاض، مرتضی زاهدی،
جلد ۹، شماره ۳۹ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
در دهه‌های اخیر وقوع همزمان تنش شوری و فلزات سنگین در مناطق خشک و نیمه‌خشک روند افزایشی داشته و به تهدید فزاینده‌ای برای تولیدات کشاورزی و امنیت‌غذایی انسان تبدیل شده است. کادمیم به عنوان یک فلز سنگین به آسانی جذب گیاه شده و باعث ایجاد اختلال در فعالیتهای فیزیولوژیکی گیاه میشود. بر این اساس، این آزمایش گلدانی با هدف بررسی اثر همزیستی با میکروارگانیسم‌های سودمند بر پاسخ ارقام گندم نان (روشن و بهار) و گندم دورم (یاواروس و بهرنگ) به شوری در یک خاک آلوده به کادمیم، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح شوری (شاهد، ۷۵ و ۱۵۰ میلیمولار کلرید سدیم در آب آبیاری) و ۴ سطح تلقیح (عدم تلقیح، تلقیح با دو گونه قارچ میکوریزا شامل mosseae Funneliformis و Rhizophagus intraradices و تلقیح با باکتریAzotobacter Sp. بودند. تنش شوری موجب افزایش غلظت کادمیم اندام هوایی، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، محتوای پرولین، پراکسید هیدروژن و پراکسیداسیون لیپیدی و کاهش وزن خشک اندام هوائی گردید. در ارقام متحمل (روشن و بهرنگ) نسبت به ارقام حساس (بهار و یاواروس) به شوری میزان افزایش غلظت کادمیم اندام هوایی در شرایط شور کمتر ولی میزان افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و محتوای پرولین بیشتر بود. در گیاهان گندم تلقیح شده با قارچ میکوریزا گونه mosseae F. ، گونه Rh. intraradices و باکتریAzotobacter Sp. در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده وزن خشک اندام هوائی (۲۰، ۱۲ و ۷ درصد) و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی کاتالاز (۲۲، ۱۸ و ۱۲ درصد)، پراکسیداز (۳۹، ۳۲ و ۲۰)، آسکوربات پراکسیداز (۶۴، ۵۶ و ۴۷ درصد) بالاتر و غلظت کادمیم اندام هوایی (۲۴، ۱۱ و ۵ درصد) و پراکسیداسیون لیپیدی (۱۴، ۱۰ و ۵ درصد) کمتر بود. در این تحقیق شور شدن خاک موجب افزایش غلظت کادمیم در گیاهان گندم گردید ولی تلقیح گیاهان با قارچ‌های میکوریزا و ازتوباکتر موجب فعال شدن سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانی آنزیمی و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و جذب کادمیم از خاک گردید.
محمد طهماسبی کریم آبادی، محمدرضا صالحی سلمی، بابک پاکدامن سردرود،
جلد ۱۲، شماره ۵۳ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
نرگس شیراز، گونه زینتی مناسبی برای کاشت در هوای آزاد است. بخشهای جنوبی از جمله استان خوزستان، یکی از مهمترین مناطق تولیدی این گل در زمستان است. با این وجود خاک مورد استفاده نیاز به اصلاح بافت دارد. بهمنظور بررسی اثرات بستر کشت بههمراه تلقیح قارچ اندوفیت ریشه S. indica بر عملکرد نرگس، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در هفت تکرار انجام شد. در این پژوهش از چهار بستر کشت (خاک زارعی ۱۰۰ %؛ خاک زارعی ۷۵ %+ ماسه ۲۵ %؛ خاک زارعی ۵۰ %+ ماسه ۵۰ %؛ خاک زارعی ۲۵ %+ ماسه ۷۵ %) بهعنوان فاکتور اول، تلقیح و عدم تلقیح قارچ S. indica بهعنوان فاکتور دوم استفاده شد. براساس یافتههای پژوهش، قارچ S. indica سبب افزایش ویژگیهای قطر بزرگترین گلچه (۱۰۴ %)، تعداد گلچه (۱۲۱ %)، طول ساقه گلدهنده (۱۱۴ %)، عمرگلجای (۱۳۷ %)، کلروفیل کل (۱۱۸ %)، کارتنوئید (۱۱۳ %) و کاهش قطر ساقه گلدهنده (۸۴ %)، فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز (۷۶ %) نسبت به شاهد (عدم تلقیح) شد. همچنین مشخص شد که بستر کشت خاک زارعی ۷۵ %+ ماسه ۲۵ % بیشترین تأثیر مثبت را بر شاخصهای قطر بزرگترین گلچه، تعداد گلچه، قطر و طول ساقه گلدهنده، عمرگلجای، کلروفیل کل و کارتنوئید داشت. برهمکنش دو فاکتور نشان داد که بسترهای کشت خاک زارعی ۷۵ %+ ماسه ۲۵%؛ خاک زارعی ۵۰ %+ ماسه۵۰ % تلقیح شده با S. indica مناسبترین تیمار جهت پرورش نرگس بودند. باتوجه به اثر ماسه در تیمارهای مختلف که سبب تغییر بافت خاک زراعی شد، میتوان بیان داشت با آنکه نرگس در خاک زراعی خوزستان رشد نسبتاً خوبی داشت، اما برای تولید گلبریده با کیفیت، نیاز به افزودن ماسه جهت تخلخل بیشتر است. از سوی دیگر بر مبنای نتایج بهدست آمده از این بررسی میتوان گفت که بین ویژگی بافت و تلقیح قارچ بر عمر گلجایی، تلقیح در درجه اول اهمیت قرار داشت. از اینرو با توجه به نتایج، افزودن ۲۵ % ماسه و تلقیح قارچ با خاک زراعی، برای تولید گل بریده نرگس توصیه میشود. ضمن آنکه پیشنهاد میشود در پژوهشهای آینده به تأثیر این بستر و تلقیح قارچ بر میزان نگهداری آب و کاهش اثرات شوری توجه گردد.
