۳ نتیجه برای مالون‌دی‌آلدهید
خدیجه بادپا، محسن موحدی دهنوی، علیرضا یدوی،
جلد ۳، شماره ۹ - ( ۱۰-۱۳۹۳ )
چکیده
آلودگی خاک و آب توسط عناصر سنگین از جمله کادمیوم امروزه به یکی از چالش‌های زیست محیطی و سلامت انسان و گیاه تبدیل شده است. در این راستا استفاده از تنظیم کننده‌های رشد گیاهی از جمله سالیسیلیک اسید جهت تخفیف اثرات سمی کادمیوم به عنوان گزینه‌ای مناسب مطرح می‌باشد. بدین منظور این مطالعه با هدف بررسی برهمکنش نیترات کادمیوم و سالیسیلیک اسید بر فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت، پروتئین محلول برگ و مالون‌دی‌آلدهید گلرنگ (رقم صفه) اجرا گردید. این آزمایش با آرایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی و چهار تکرار اجرا شد. عامل‌های این بخش شامل چهار سطح نیترات کادمیوم (۰، ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰) میلی‌گرم بر کیلوگرم خاک و عامل دوم محلول پاشی با سالیسیلیک اسید در سه سطح (۰، ۵/۰ و ۱) میلیمولار بود. نتایج نشان داد که برهمکنش نیترات کادمیوم و محلول پاشی سالیسیلیک اسید در سطح احتمال یک درصد بر صفات پروتئین محلول برگ، آنزیم کاتالاز، پراکسیداز، پلیفنولاکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و مالون‌دی‌آلدهید معنیدار شد. به این صورت که با بالا رفتن سطح تنش میزان مالون‌دی‌آلدهید، فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز، پلیفنولاکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز افزایش یافتند ولی با محلول پاشی روند معکوس گردید. همچنین سالیسیلیک اسید به عنوان یک آنتی اکسیدانت اثرهای مضر حاصل از تنش را کاهش داد و سبب بهبود خصوصیات فیزیولوژیک گیاه در شرایط تنش شد.
سیاوش صفری، جواد عرفانی مقدم، محمد جواد زارع،
جلد ۶، شماره ۲۱ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
در بین تنش‌های غیر زنده، شوری خاک یکی از مهمترین فاکتورهای تاثیر گذار بر رشد و تولید محصول در سراسر جهان است. در این پژوهش، اثر اسید سالیسیلیک بر پارامترهای مورفو-فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دانهالهای گردو تحت تنش شوری بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور اسید سالیسیلیک (صفر، ۱، ۲ و ۳ میلیمولار) و NaCl (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلیمولار) در سه تکرار انجام شد و دانهالهای گردو ۶۰ روز بعد از اعمال شوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت معنیداری در بین تیمارها برای صفات بررسی شده وجود دارد. نتایج نشان داد افزایش غلظت شوری باعث کاهش برخی پارامترهای رشدی مانند تعداد برگ، سطح برگ، تعداد شاخه فرعی و ارتفاع ساقه گردید. همچنین شوری باعث کاهش رنگدانههای کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ شد اما مقدار نشت یونی، مالون‌دی‌آلدئید و پرولین در مقایسه با شاهد افزایش یافت. نتایج کاربرد سالیسیلیک اسید نشان داد غلظت یک میلیمولار این ماده موجب افزایش مقاومت دانهالهای گردو به تنش شوری میشود. همچنین اثرات متقابل شوری و اسید سالیسیلیک بر مقدار کاروتنوئید، محتوای آب نسبی برگ، نشت یونی، مالون‌دی‌آلدئید و مقدار پرولین معنیدار گردید. نتایج کلی آزمایش نشان داد کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت یک میلیمولار باعث کاهش تخریب بافت در دوره تنش شوری میگردد و به عنوان تیماری مناسب باعث حفظ دانهال گردو شده است.
سمانه اسدی صنم، سیده محدثه محمدی، ولیاله رامئه، مهیار گرامی، مجید خوش‌روز،
جلد ۷، شماره ۲۳ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
به منظور بررسی اثر سدیم نیتروپروساید(SNP) به‌عنوان یک آنتیاکسیدان مؤثر و تأثیر مطلوب آن در کاهش تنش اکسیداتیو در گیاهچههای سرخارگل تحت شرایط شور، آزمایشی در سال ۱۳۹۴ در دانشگاه غیرانتفاعی سنا- ساری، به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. در این پژوهش، اثر چهار سطح SNP به عنوان منبع آزادکننده نیتریک‌اکساید (NO) با غلظت صفر، ۱/۰، ۲/۰ و ۴/۰ میلیمولار SNP بر برخی ویژگیهای بیوشیمیایی و زیستتوده گیاهچه سرخارگل تحت تنش شوری با غلظت صفر، ۷۵ و ۱۵۰ میلیمولار محلول کلرید سدیم (NaCl) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر برهمکنش SNP و شوری بر وزن خشک و تر ریشه و برگ، محتوای کاروتنوئید، مقدار مالون‌دی‌آلدهید (MDA)، آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، پراکسیداز (POD) و آسکوربات پراکسیداز (APX) معنیدار بود. با افزایش شوری، مقدار وزن تر و خشک ریشه کاهش یافت، در حالی‌که تیمار ۲/۰ میلیمولار SNP توانست موجب افزایش مقدار این دو شاخص شود. بیشترین وزن تر و خشک برگ در تیمار شاهد مشاهده شد. محتوای کلروفیلهای a، b، کل و کاروتنوئید هم، با افزایش شوری کاهش نشان داد؛ با این‌حال، بیشترین مقدار کلروفیل کل و کاروتنوئید در تیمار ۴/۰ میلیمولار SNP به‌دست آمد. بیشترین مقدار فنل کل در بالاترین سطح شوری بدست آمد و مقدار بالاتر MDA نیز، در سطح صفر SNP در شرایط تنش مشاهده شد. پروتئین کل نیز، تحت تنش شوری، ۴/۵ درصد کاهش یافت. بیشترین فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی SOD، POD و APX در گیاهان تنش دیده در تیمار ۲/۰ میلیمولار SNP بدست آمد. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که NO حاصل از پیشتیمار SNP توانست موجب کاهش اثرات منفی شوری بر گیاهچههای تحت تنش سرخارگل و بهبود نسبی آن‌ها شود
