به منظور بررسی تیمارهای کم آبیاری و محلولپاشی با اسید جاسمونیک و اسید آسکوربیک بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک ژنوتیپهای گلرنگ آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد، طی دو سال ۱۳۹۵-۱۳۹۶ انجام شد. در این آزمایش سه سطح آبیاری
)۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبیاری گلرنگ) به عنوان فاکتور اصلی و سه ژنوتیپ گلرنگ
)محلی اصفهان، فرامان و سینا) و محلولپاشی با سه سطح شامل (غلظت صفر، محلولپاشی با اسید جاسمونیک با غلظت ۵/۰ میلی مولار و محلول پاشی با اسید آسکوربیک با غلظت ۲۰ میلی مولار) به عنوان فاکتور فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بیشترین محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل، شاخص سطح برگ، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن مربوط به ژنوتیپ سینا و تیمار آبیاری ۱۰۰ درصد نیاز آبیاری گلرنگ و کمترین میزان این صفات مربوط به ژنوتیپ محلی اصفهان و تیمار آبیاری ۵۰ درصد نیاز آبی گلرنگ بود. برهمکنش ژنوتیپ × محلولپاشی و تنش کم آبیاری در محلولپاشی تنها بر عملکرد روغن و کلروفیل
a معنیدار شد. محلولپاشی با اسید جاسمونیک و اسید آسکوربیک نیز موجب افزایش کلیه صفات در مقایسه با تیمار بدون محلولپاشی شد. نتایج نشان داد که تفا
وتهای موجود در بین ژنوتیپها و همچنین تأثیر این محلولپاشیها جهت افزایش میزان صفات مورد بررسی میتواند در انتخاب ژنوتیپها و ترکیبات مناسب جهت کاهش اثرات نامطلوب تنش کم آبی به منظور دستیابی به افزایش تولید از آنها استفاده کرد.
