فریده بهبودی، زین العابدین طهماسبی سروستانی، محمد زمان کسایی، سید علی محمد مدرس ثانوی، علی Ali،
جلد ۸، شماره ۳۰ - ( ۳-۱۳۹۸ )
به منظور بررسی اثر نانوذرات کیتوزان بر گیاه گندم تحت تنش خشکی آخر فصل، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در شرایط گلدانی در سال ۱۳۹۴ در دانشگاه تربیت مدرس مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل غلظت نانوذرات (۰، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ میلیگرم در لیتر)، روش مصرف (محلولپاشی و خاک مصرف) و رژیم آبیاری (آبیاری کافی و قطع آبیاری ۱۵ روز بعد از گردهافشانی) بودند. برای انجام آزمایش، پس از کاشت بذور، سوسپانسیون نانوذرات کیتوزان آماده شده در سه مرحلهی رشدی گیاه (پنجهدهی، ساقه دهی و سنبلهدهی) به صورت خاک مصرف و محلولپاشی مصرف گردیدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی به طور معنیداری میزان کارتنوئید، کلروفیل a، b، کلروفیل کل، فتوسنتز، هدایت روزنهای، تعرق، عملکرد دانه، وزن ۱۰۰۰ دانه و زیست توده را کاهش و غلظت CO۲ زیر روزنه (Ci) را افزایش داد. در اکثر صفات اندازهگیری شده، تفاوت معنیداری بین دو روش مصرف نانوذرات بر میانگین صفات وجود نداشت. در هر دو رژیم آبیاری، مصرف نانوذرات بهویژه غلظت ۶۰ و ۹۰ میلیگرم در لیتر، موجب بهبود معنیدار اکثر صفات مورد مطالعه شد. در مجموع، کاربرد نانوذرات کیتوزان موجب کاهش اثرات مضر تنش خشکی در گیاه گندم و بهبود رشد این گیاه گردید.
