افزایش بیومس و میزان رشد میکروجلبک‌های سبز برای دست یافتن به مقادیر بیشتری از تولیدات ارزشمند آنها، یکی از اهداف مهم علم فیزیولوژی گیاهی در رابطه با اکوسیستم‌های آبی است. عوامل بسیاری قادرند که بر افزایش و کاهش بیومس در جمعیت میکروجلبکها تاثیر بگذارند. در این تحقیق تاثیر غلظتهای مختلف ترکیب فنلی وانیلین (C۸H۸O۳)، بصورت صفر (شاهد)،۱۰، ۲۵، ۴۰، ۵۰، ۷۰، ۹۰ و mg.L-۱۱۰۰ بر تعداد سلولها روند رشد، وزن تر و خشک و برخی شاخصهای فیزیولوژیک (نظیر محتوای قند‌کل، قندهای احیاکننده، پروتئین و رنگدانه های فتوسنتزی) دو گونه-UTEX۲۰۰ D.salina و -UTEX۲۵۳۸D.badawil درطی یک دوره ۲۴روزه و در قالب طرح کاملاً تصادفی بصورت فاکتوریل با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. بیشترین تعداد سلولها، در تیمارهای ۲۵ ، ۴۰ و mg.L-۱۵۰ وانیلین مشاهده شد. بیشترین سرعت رشد ویژه (Specific growth rate, SGR) و کمترین زمان دو برابر شدن تعداد سلولها ((Doubling time, DT در D. bardawil در تیمار mg.L-۱۵۰ وانیلین و برای D. salina در تیمارهای ۲۵ و mg.L-۱۴۰ وانیلین، مشاهده شد. در اکثر تیمارهای وانیلین، وزن‌تر، وزن خشک و قند‌کل افزایش یافته، اما پروتئین و قندهای احیا (همگی در مقایسه با شاهد) کاهش یافتند. کلروفیل a و کل، کاروتنوئید کل صرفاً در D. bardawil افزایش یافتند، اما کلروفیل b و بتاکاروتن کاهش نشان دادند. گونه D. salina از سرعت رشد بیشتری نسبت به D. bardawil، برخوردار بود، اما مقادیر پروتئین، قند کل و قندهای احیا کننده در آن کمتر بودند. بطورکلی، برخلاف برخی مطالعات قبلی، حضور ترکیب فنلی وانیلین در محیط کشت در غالب موارد، سبب تحریک رشد و تقسیمات سلولی و نیز افزایش برخی شاخصهای فیزیولوژیک در گونه های مزبور گردید.
