زهرا دیانت مهارلویی، مژگان سپهری، جعفر یثربی، رضا قاسمی،
جلد ۸، شماره ۳۲ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
آلودگی خاک به فلزات سنگین یکی از مسایل مهم زیست محیطی میباشد که همگام با پیشرفتهای سریع صورت گرفته در صنعت و کشاورزی رو به افزایش است. از اینرو، مطالعات زیادی در جهت کنترل و پاکسازی فلزات سنگین موجود در خاکها صورت گرفته است. افزودن بیوچار به خاکهای آلوده یک روش مؤثر جهت غیر متحرک سازی و کاهش فراهمی زیستی فلزات سنگین است. هدف این پژوهش ارزیابی اثر بیوچار و قارچ P. indica بر غلظت برخی عناصر در اندام هوایی و ریشه ذرت رشد یافته در خاک آلوده به غلظتهای مختلف روی بود. بنابراین، آزمایشی گلخانهای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، با سه تکرار و شامل تیمارهای روی (۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم)، بیوچار پوست برنج (۰، ۲ و ۴ درصد وزنی) و قارچ (تلقیح و عدم تلقیح) انجام شد. نتایج نشان داد بیوچار و نیز تلقیح قارچ منجر به افزایش غلظت آهن، مس، منگنز و فسفر در اندام هوایی و ریشه در گیاه ذرت شد. غلظت آهن اندام هوایی در گیاهان تلقیح نشده، در سطوح ۲ و ۴ درصد وزنی بیوچار نسبت به عدم کاربرد بیوچار، به ترتیب ۰۹/۱ و ۶۶/۲ برابر افزایش یافت. اما در چنین شرایطی، افزایش غلظت آهن در ریشه به ترتیب ۶۱/۴۴ و ۱۷/۷۰ درصد گزارش شد. تلقیح قارچ موجب شد که در سطوح ۲ و ۴ درصد وزنی بیوچار، غلظت آهن در اندام هوایی به میزان ۰۷/۱ و ۷۴/۲ درصد و در ریشه به میزان ۲۲/۴۴ و ۰۱/۷۰ درصد نسبت به عدم کاربرد بیوچار افزایش یابد.
