۶ نتیجه برای آلفا آمیلاز
روزبه فرهودی،
جلد ۱، شماره ۱ - ( ۹-۱۳۹۱ )
چکیده
چکیده:
این آزمایش به منظور بررسی واکنش جوانهزنی و رشد گیاهچه ارقام کلزا به تنش شوری به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل شش رقم کلزا (فورنکس، آلیس، اورینت، کنسول، اکامر و اکاپی) و فاکتور دوم چهار سطح شوری صفر، ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلیمولار نمک NaCl بود. نتایج نشان داد که تنش شوری سبب کاهش درصد جوانهزنی بذر، شاخص بنیه گیاهچه، فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و وزن تر گیاهچه ارقام کلزا شد، اما میانگین زمان جوانهزنی، غلظت مالون دیآلدهید و نشت پذیری غشا سلولی تحت تاثیر شوری افزایش یافت. در بالاترین سطح تنش شوری ارقام اورینت و فورنکس در مقایسه با سایر ارقام بیشترین درصد جوانه زنی (به ترتیب ۸۴ و ۸۰ درصد)، فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز (به ترتیب ۳/۹ و ۴/۹ نانومول بر بذر در دقیقه) و وزن تر گیاهچه (به ترتیب ۹۵/۰ و ۷/۰ میلیگرم) را داشتند و نشت پذیری غشا سلولی در این ارقام کمتر از سایر ارقام بود )به ترتیب ۳۰ و ۲۳ درصد). همبستگی مثبت و معنی داری بین وزن گیاهجه و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز مشاهده شد، اما همبستگی میان وزن گیاهچه با با نشت پذیری غشا سلولی و غلظت مالون دی آلدهید منفی بود. نتایج این آزمایش نشان داد تنش شوری با تخریب غشا سلولی و اختلال در فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز سبب کاهش جوانه زنی و رشد گیاهچه کلزا شد و ارقام اکامر و اکاپی حساس‌تر از سایر ارقام بودند.
روزبه فرهودی، علی سهیلی فر، عادل مدحج،
جلد ۵، شماره ۱۷ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات آللوپاتیک عصاره کنگر فرنگی بر جوانه زنی، رشد گیاهچه، تخریب غشاهای سلولی و محتوای درونی هورمون های گیاهی ریزوم اویار سلام ارغوانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار (غلظت عصاره ۰، ۲۰، ۴۰، ۶۰ ،۸۰ و ۱۰۰ درصد کنگر فرنگی) و در ۵ تکرار انجام شد. با افزایش غلظت عصاره کنگرفرنگی، وزن گیاهچه، زول گیاهچه، فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و غلظت هورمون های اسید جیبرلیک و اکسین کاهش شدیدی یافت. کمترین فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز (۲۵/۱ نانومول بر گرم ریزوم بر دقیقه)، غلظت اکسین (۵۰ میکروگرم بر گرم) و اسید جیبرلیک (۹۵ میکروگرم بر گرم) در عصاره ۱۰۰ درصد کنگرفرنگی دیده شد. تحت تاثیر کاربرد عصاره ۱۰۰ درصد کنگر فرنگی بیشترین غلظت مالون دی آلدهید (۹۲/۰نانومول بر گرم وزن تر)و آبسزیک اسید (۱۷۲ میکروگرم بر گرم) مشاهده شد. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که کاربرد عصاره کنگر فرنگی منجر به بازدارندگی رشد و جوانه زنی ریزوم اویار سلام ارغوانی می شود زیرا سبب افزایش تخریب غشاهای سلولی و کاهش غلظت اسید جیبرلیک و اکسین در بافت ریزوم می گردد.
روزبه فرهودی، زهرا خدارحم پور،
جلد ۶، شماره ۲۱ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی واکنش جوانهزنی، رشد گیاهچه و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان ۱۵ رقم نخود به تنش شوری در دانشگاه دانکوک کره جنوبی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۴ تکرار انجام شد. فاکتورهای این آزمایش شامل ارقام نخود و سطوح شوری آب (آب دارای هدایت الکتریکی ۷/۰دسی زیمنس بر متر به عنوان شاهد و سطح شوری ۵ دسی زیمنس بر متر به عنوان تنش شوری) بود. نتایج نشان داد تنش شوری سبب کاهش درصد ظهور گیاهچه بر سطح خاک و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز شد. تنش شوری سبب کاهش وزن خشک و فتوسنتز ارقام نخود شد اما میزان تنفس برگ ارقام نخود را افزایش داد. ارقام MCC۸۷۳، MCC۱۰، MCC۷۸،MCC۸۷۰ ، MCC۵۳۷ و MCC۳۹۲ بیشترین میزان وزن خشک و فتوسنتز برگ را به خود اختصاص دادند و در همین حال ارقام MCC۷۷۶ و MCC۵۵۲ با وزن خشک ۶۳/۰ و ۶۱/۰ گرم در بوته از کمترین وزن خشک بوته برخوردار بودند. فعالیت آنزیمهای کاتالاز، گوایکول پراکسیداز و گلاتیتیون ردکتاز تحت تأثیر تنش شوری افزایش یافت. بیشترین میزان غلظت مالون دی آلدهید که بیانگر تخریب غشای سلولی گیاهچه است در ارقام MCC۷۵۹، MCC۳۶۱ و MCC۱۰۱ به میزان ۹۵/۰، ۹۴/۰ و ۹۲/۰ نانومول بر گرم وزن تر گیاهچه مشاهده شد در حالیکه رقم MCC۳۹۲ کمترین غلظت مالون دی آلدهید در شرایط تنش شوری را داشت. نتایج نشان داد در شرایط تنش شوری ارقام MCC۸۷۳، MCC۱۰، MCC۷۸،MCC۸۷۰ ، MCC۵۳۷ و MCC۳۹۲ که دارای فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان بیشتر بودند از میزان فتوسنتز و وزن خشک گیاهچه بیشتری نیز برخوردار بودند.
محمد صدقی، پریسا شیخ نواز جاهد، رئوف سید شریفی،
جلد ۷، شماره ۲۶ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
با توجه به ضعیف بودن بذر استویا (Stevia rebaudiana Bertoni) و جوانهزنی دشوار آن، هدف از این تحقیق، بررسی اثر انواع پرایمینگ بر جوانهزنی و رشد گیاهچه و برخی از ترکیبات موجود در برگ استویا در محیط حاوی اسید جیبرلیک بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه اجرا شد. تیمارها شامل غلظتهای مختلف اسید جیبرلیک (صفر، ۲۵ و ۵۰ میلیگرم در لیتر) و پرایمینگ بذر به صورت هیدرو، هورمون (اسید جیبرلیک ۲/۰ میلیگرم در لیتر) و اسمو (نیترات پتاسیم سه درصد) به مدت ۱۸ ساعت بود. میزان ترکیبات مؤثره توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی مورد اندازهگیری قرار گرفت. فعالیت آنزیمهای هیدرولیتیک و آنزیمهای آنتی اکسیدانت گیاهچهها نیز اندازهگیری شد. بیشترین سرعت جوانهزنی در پیش تیمار اسمو پرایمینگ به دست آمد. بیشترین میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسمیوتاز در هیدروپرایمینگ (۴۷٪ افزایش نسبت به شاهد) و مالوندیآلدهید (۵۰٪ افزایش) در هیدرو و اسموپرایمینگ و کاتالاز (۳۸٪ افزایش) و پراکسیداز در هیدرو پرایمینگ (۵۳٪ درصد افزایش) در غلظت صفر میلیلیتر اسید جیبرلیک اندازهگیری شد. بیشترین میزان آنزیم آلفا آمیلاز (۴۱٪ در افزایش) با پیش تیمار هورمون و در غلظت ۵۰ میلیگرم از اسید جیبرلیک به دست آمد. بیشترین میزان آلفاکادینول (۲۶٪ افزایش)، متیل سالیسیلات (۳۶٪ افزایش) و سافرانال (۴۰٪ افزایش)، همچنین کربوهیدرات (۲۳٪ افزایش) و پروتئین (۲۶٪ افزایش) در تیمار هورمون پرایمینگ و در غلظت ۵۰ میلیگرم بر لیتر اسید جیبرلیک مشاهده شد. . در این پژوهش برای دستیابی به حداکثر میزان ترکیبات مؤثره، غلظت ۵۰ میلیلیتر اسید جیبریک در پیشتیمار با هورمون مناسب تشخیص داده شد.
فاطمه امینی، سید احمد سادات نوری، بهروز فوقی، زهرا حمیدی، نیراعظم خوش خلق سیما،
جلد ۷، شماره ۲۷ - ( ۱۱-۱۳۹۷ )
چکیده
به منظور بررسی اثر پرتوتابی لیزر در مقاومت به شوری در گیاه جو، تحقیقی در آزمایشگاه زراعت ابوریحان دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۰ به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل چهار ژنوتیپ جو(ریحان، افضل، فجر ۳۰ و نصرت)، دو سطح پرتوتابی لیزر (بدون تابش لیزر و با طول موج۷۸۰ نانومتر به مدت ۱۵ دقیقه) و پنج سطح شوری (صفر،۸۰، ۱۶۰، ۲۴۰، ۳۲۰، میلی مولار کلرید سدیم) بودند. صفات فیزیولوژیک )غلظت یونهای سدیم و پتاسیم، نسبت یون پتاسیم به سدیم و محتوای پرولین) و صفات بیوشیمیایی(میزان فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و محتوای آدنوزین تری فسفات)، در سطوح شوری و پرتوتابی در بین ارقام مورد بررسی تفاوت معنیداری مشاهده شد. با افزایش شوری از میزان فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز، محتوای آدنوزین تری فسفات و نسبت پتاسیم به سدیم کاسته شد به طوری که میزان کاهش در تیمار بدون پرتوتابی در سطح شوری ۱۶۰ میلیمولار نسبت به تیمارهای شاهد( شوری صفر میلی مولار) در ارقام افضل، ریحان و فجر ۳۰ ، برای محتوای آدنوزین تری فسفات ۲۸، ۳۰ و ۱۸ درصد و برای نسبت پتاسیم به سدیم ۸۰، ۸۲ و ۸۶ درصد بود. در این سطح شوری در تیمار بدون پرتوتابی، رقم نصرت از بین رفت. پیش تیمار لیزر موجب افزایش محتوای آدنوزین تری فسفات و نسبت پتاسیم به سدیم شد به طوری که در سطح شوری ۱۶۰ میلی مولار، میزان افزایش محتوای آدنوزین تری فسفات برای ارقام افضل، ریحان، فجر ۳۰ و نصرت، به ترتیب ۸/۱۲، ۹/۶، ۲/۸ و ۱۰۰ درصد و برای نسبت پتاسیم به سدیم ۶/۶۶، ۸/۴۷، ۲/۲۹ و ۱۰۰ درصد بود. به طور کلی، با توجه به تاثیرات مثبت لیزر بر فاکتورهای مورد بررسی چنین به نظر میآید که پرتوتابی لیزر میتواند تیماری موثر جهت بالا بردن میزان تحمل گیاه نسبت به تنش شوری باشد.
.
محمد قادری، علی اصغر علیلو،
جلد ۱۲، شماره ۵۴ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
فرسودگی از تغییرهای برگشت ناپذیر بذر است که میتواند قوه نامیه آن را تهدید کند. پیشتیمار بذر از جمله روشهایی است که با اصلاح ساختار و عملکرد بذر، قدرت بذور فرسوده را بهبود میدهد. در این راستا، ابتدا بهترین ترکیب پیشتیماری اسید سالیسیلیک، تیواوره و صمغ عربی برای صفات جوانهزنی و گیاهچه بذر فرسوده کلزا رقم اکاپی انتخاب شد. سپس با استفاده از طرحهای آزمایشی مجدداً اثر آن روی شاخصهای جوانهزنی، رشد گیاهچه، آنزیمهای آنتیاکسیدان کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، آسکوربات پراکسیداز (APX)، گایاکول پراکسیداز (GP) و آلفا- آمیلاز (α-amylase) بررسی شد. نتایج طرح تاگوچی ترکیب یک میلیمولار اسید سالیسیلیک و ۷۵/۰ درصد صمغ عربی را بهعنوان تیمار منتخب معرفی کرد که اثربخشی آن در آزمایشهای بعدی تأیید شد. اثر تحریککنندگی این تیمار بر صفات سرعت جوانهزنی، طول و وزن ریشهچه و گیاهچه نسبت به تیمار شاهد در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود بهطوریکه، طول و وزن گیاهچه را به ترتیب ۳۰ و ۶۰ درصد افزایش داد. نتایج آنزیمی نشان داد، فعالیت آنزیمهای SOD، APX و α-amylase بهطور معنیدار (P≤۰,۰۱) تحت تأثیر تیمار منتخب قرار گرفت و سطح فعالیت آنها به ترتیب ۱۴، ۷/۲۲ و ۵/۵ درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. در کل، پیشتیمار بذور کلزا با ترکیب اسید سالیسیلیک و صمغ عربی میتواند با تحریک سیستم دفاعی و انتقال مواد ذخیرهای موجب تسریع در جوانهزنی و تشکیل گیاهچه قوی شود. تقویت این عوامل میتواند شرایط لازم جهت استقرار بهینه گیاه کلزا را در شرایط محیطی متغیر فراهم کند.
