آذین هراتیان، فروغ مرتضایی نژاد، سپیده کلاته جاری، فواد فاتحی،
جلد ۱۱، شماره ۵۱ - ( جلد۱۱، شماره ۵۱، آذر و دی ۱۴۰۱ )
چکیده
در سالهای اخیر، در دنیا و ایران استقبال و توجه به گل لیزیانتوس به نحوی بوده که تولید آن نیز افزایش چشمگیری یافته است. با افزایش تولید گل شاخه بریدنی لیزیانتوس، توجه به تغذیه و کاربرد تیمارهایی جهت بهبود رشد و ماندگاری گل آن نیز بیش از پیش احساس میشود. به همین منظور اثر کاریکین، اسید سالیسیلیک و اسید هیومیک بر خصوصیات ریختی و بیوشیمیایی گیاه لیزیانتوس، طی آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار بررسی شد. تیمارهای مورد بررسی شامل کاربرد کاریکین (صفر، ۱ و ۲ میلیگرم بر لیتر) بهصورت آبیاری، اسید سالیسیلیک (صفر، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم بر لیتر) و اسید هیومیک (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر) بهصورت محلولپاشی بودند. نتایج نشان داد که کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر بیشترین اثر را بر شاخصهای ریختی و بیوشیمیایی مورد ارزیابی داشت، با این حال در برخی صفات نظیر وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ، غلظت ۲۰۰ میلیگرم بر لیتر مؤثرتر واقع شد. کاربرد اسید هیومیک نیز با افزایش گسترش ریشه، موجب افزایش وزن تر و خشک برگ و ریشه شد. تیمار کاریکین با غلظت ۱ میلیگرم بر لیتر موجب افزایش تعداد برگ، طول و قطر ساقه و تعداد ساقه گلدهنده، وزن تر و خشک ریشه، تعداد کپسول بذری و تعداد غنچه در شاخه شد. کاریکین در ترکیب با اسید هیومیک و بهخصوص اسید سالیسیلیک با اثر همافزایی سبب بهبود شاخصهایی نظیر تعداد ریشه، تعداد برگ و ساقه گلدهنده و فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) گردید. کاربرد توأم اسید سالیسیلیک ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر بههمراه اسید هیومیک ۵۰ میلیگرم بر لیتر بهصورت محلولپاشی و کاربرد کاریکین ۱ میلیگرم بر لیتر بهصورت محلولدهی پای بوته جهت بهبود شاخصهای رشدونمو و بهبود کیفیت گلهای لیزیانتوس توصیه میگردد.
