مهرداد نظری، فریبا خلیلی، راهله ابراهیمی، یونس مستوفی، مهرداد جعفرپور،
جلد ۱۱، شماره ۴۷ - ( جلد ۱۱، شماره ۴۷- فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۱ )
چکیده
فلفل دلمهای از مهمترین سبزیهای تجاری و خاص با عمر پس از برداشت کوتاه و حساسیت بالا به بیماریهای قارچی است. بدین منظور پژوهشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی تحت پرتودهی UV-C (سطوح صفر، ۵ و ۱۰ کیلوژول بر متر مربع بر ثانیه) و DPI (غلظتهای صفر و ۱ میکرومولار) در سه تکرار اجرا و تغییرات صفات در روزهای صفر، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ انبارمانی بررسی شد. نتایج نشان داد، با افزایش مدت زمان انبارمانی میزان کاروتنوئید کاهش معنیداری یافت. پس از گذشت ۲۸ روز تحت پرتو UV-C ۵ و ۱۰ kJ m-۲ s-۱ و تیمار ۱ میکرومولار DPI در مقایسه با سایر تیمارها، محتوای کاروتنوئید در میوه فلفل دلمهای افزایش معنیداری یافت که با روز صفر این تیمارها در سطح ۵ درصد تفاوت آماری معنیداری را نشان نداد. تشعشع UV-C با شدت kJ m-۲ s-۱ ۱۰ باعث القاء یک تنش اولیه در سلول‌های فلفل دلمهای شده، پس از ۲۸ روز انبارداری ظرفیت آنتیاکسیدانی را حفظ نمود. تیمار DPI در این نمونه‌ها در روز ۲۸ انبارمانی سبب کاهش معنی‌دار ظرفیت آنتیاکسیدانی گردید. تحت پرتوتابی UV-C ۵، بیشترین فنل کل و قند احیاء حاصل گردید. پرتوتابی UV-C ۱۰ تحت تیمار DPI ۱ میکرومولار در روز ۲۸ انبارمانی سبب حفظ محتوای پروتئین شد. پرتودهی UV-C با شدت kJ m-۲ s-۱ ۵ به همراه DPI ۱ میکرومولار، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز را در روز ۲۱ انبارمانی افزایش دادند. پرتوتابی UV-C ۱۰ و DPI صفر میکرومولار در روز ۲۸ انبارمانی سبب افزایش فعالیت کاتالاز گردید. تحت تیمار UV-C ۵ و DPI صفر میکرومولار در روز ۱۴ انبارمانی، فعالیت پراکسیداز به بیشترین میزان رسید. بهطورکلی تیمارهای UV-C و DPI بر خصوصیات کیفی فلفل دلمهای در پایان دروه انبارمانی تأثیر معنیداری را نشان دادند.
