آلودگی خاک به فلزات سنگین یکی از مسایل مهم زیست محیطی می­باشد که همگام با پیشرفت­های سریع صورت گرفته در صنعت و کشاورزی رو به افزایش است. از اینرو، مطالعات زیادی در جهت کنترل و پاکسازی فلزات سنگین موجود در خاک­ها صورت گرفته است. افزودن بیوچار به خاک­های آلوده یک روش مؤثر جهت غیر متحرک سازی و کاهش فراهمی زیستی فلزات سنگین است. هدف این پژوهش ارزیابی اثر بیوچار و قارچ P. indica بر غلظت برخی عناصر در اندام هوایی و ریشه ذرت رشد یافته در خاک آلوده به غلظت­های مختلف روی بود. بنابراین، آزمایشی گلخانه­ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، با سه تکرار و شامل تیمارهای روی (0، 50، 100، 200 و 300 میلی­گرم بر کیلوگرم)، بیوچار پوست برنج (0، 2 و 4 درصد وزنی) و قارچ (تلقیح و عدم تلقیح) انجام شد. نتایج نشان داد بیوچار و نیز تلقیح قارچ منجر به افزایش غلظت آهن، مس، منگنز و فسفر در اندام هوایی و ریشه در گیاه ذرت شد. غلظت آهن اندام هوایی در گیاهان تلقیح نشده، در سطوح 2 و 4 درصد وزنی بیوچار نسبت به عدم کاربرد بیوچار، به ترتیب 09/1 و 66/2 برابر افزایش یافت. اما در چنین شرایطی، افزایش غلظت آهن در ریشه به ترتیب 61/44 و 17/70 درصد گزارش شد. تلقیح قارچ موجب شد که در سطوح 2 و 4 درصد وزنی بیوچار، غلظت آهن در اندام هوایی به میزان 07/1 و 74/2 درصد و در ریشه به میزان 22/44 و 01/70 درصد نسبت به عدم کاربرد بیوچار افزایش یابد.
 

واژه‌های کلیدی: آلودگی خاک و عناصر غذایی کم مصرف، ذغال زیستی، قارچهای اندوفیت

متن کامل [PDF 583 kb]   (787 دریافت)