پراکسیداز از مهمترین ژن­های موثر در مسیر بیوسنتزی لیگنین است. مهم‌ترین کارکرد این آنزیم پلیمریزه کردن مشتقات فنلی به لیگنین، ایجاد ارتباط بین پلیمرهای دیواره سلولی و شکل­گیری اتصال­های متقابل منولیگنول­ها و در نتیجه استحکام دیواره سلولی است. بر همین اساس، ژن پراکسیداز از گیاه ژربرا جداسازی و به منظور افزایش بیان ژن در وکتور بیانی PK7WG2  با سیستم گیت­وی کلون شد. گل ژربرا رقم پانوراما با استفاده از Agrobacterium tumefaciens سویه PGV 3101 تراریزش و پس از باززایی، گیاهچه­های تراریخت به گلخانه بدون خاک منتقل شدند. بررسی­های مولکولی گیاهان تراریخته نسل دوم با استفاده از آزمون­های PCR و Real Time-PCR  تایید کرد که هر دو ژن داخلی و تراژن در گیاهان تراریخته وجود داشته است. فعالیت آنزیم پراکسیداز گیاهان تراریخته به­طور معنی­داری در مقایسه با شاهد افزایش نشان داد. مطالعات فنوتیپی و فیزیولوژیکی نشان داد که گیاهان تراریخته به طور معنی­داری عارضه خمیدگی کمتری در مقایسه با گیاهان شاهد داشتند. همچنین شاخص­های کیفی گل شامل ماندگاری و پایداری غشای سلولی در گیاهان تراریخته به­طور معنی­داری در مقایسه با شاهد افزایش یافت. انتقال تراژن پراکسیداز ضمن بهبود پارمتراهای کیفی گل و افزایش جذب آب توسط ساقه گل­دهنده، به­طور قابل توجهی عارضه خمیدگی ساقه گل­دهنده ژربرا را کاهش داد.

واژه‌های کلیدی: بیوسنتز لیگنین، تراریزش ژربرا، کیفیت پس از برداشت، ماندگاری

متن کامل [PDF 620 kb]   (1043 دریافت)