فرآیند و کارکرد گیاهی

گیاه آویشن از پرکاربردترین گیاهان دارویی در صنایع مختلف است که  بررسی امکان تولید آن در اراضی شور دارای اهمیت بالایی است. جهت بررسی اثر شوری آب آبیاری بر گیاه دارویی آویشن باغی (Thymus vulgaris L.)، یک آزمایش مزرعه‌ای در قالب طرح بلوک  کاملا تصادفی با سه تکرار درروستای جمال آباد از توابع ارسنجان در 120 کیلومتری شیراز در سال 1395 اجرا ­گردید. بدین‌منظور تیمارهای 1 دسی‌زیمنس بر متر (شاهد)، 4 دسی‌زیمنس بر متر و 7 دسی‌زیمنس بر متر شوری به‌صورت طبیعی و با استفاده از آب چاه های کشاورزی اعمال گردید. به منظور جلوگیری از تاثیر نوع املاح بر نتایج تحقیق، آب با شوری 9 تا 10 دسی زیمنس بر متر از چاه کشاورزی، بوسیله تانکر به مزرعه انتقال داده شد. سپس با آب با شوری 6/0دسی زیمنس بر متر ترکیب و شوری‌های مورد نظر آماده شد. اندازه گیری وزن خشک اندام‌های هوایی، میزان عناصر سدیم و پتاسیم، پرولین و اندازه­گیری مواد موثره در مرحله  پیش از گلدهی انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش شوری تا سطح 4 دسی‌زیمنس بر متر، وزن خشک اندام‌های هوایی و میزان پرولین به ترتیب 6/27 و 84/68 درصد افزایش یافت. درحالی­که افزایش شوری تا سطح 7 دسی زیمنس بر متر باعث کاهش این شاخص‌ها به ترتیب 53/49 و 86/22 درصد گردید. با افزایش شوری موازی با افزایش سدیم، مقدار پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم کاهش نشان دادند.، در اثر تنش شوری برخی ترکیبات موجود در اسانس گیاه آویشن باغی، افزایش و برخی دیگر کاهش داشتند و برخی نیز تغییری نشان ندادند. می­توان چنین نتیجه گرفت به منظور آبیاری گیاه آویشن باغی با آب شور، شوری 4 دسی­زیمنس بر متر بهترین تیمار آبیاری با آب شور جهت حصول بهترین نتیجه از نظر بازده و ترکیب اسانس می­باشد.