کم آبیاری یکی از راهکارهای مصرف بهینه آب در اراضی فاریاب است. به منظور بررسی اثر تیمارهای آبیاری به در 50، 75 و 100 درصد نیاز آبی در دو سیستم آبیاری قطره‌ای سطحی و زیر سطحی بر رشد، عملکرد و خصوصیات کیفی و کمی ارقام گوجه‌فرنگی (شقایق و شهرزاد)، پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که تأثیر سطوح مختلف آبیاری بر قطر میوه، سفتی، مواد جامد محلول، PH، اسیدیته، ویتامین ث، کاروتنوئید، شاخص سطح برگ، عملکرد کل و کارایی مصرف آب در دو رقم گوجه‌فرنگی شهرزاد و شقایق معنی‌دار می-باشد. بر اساس نتایج بیشترین میزان مواد جامد محلول (47/5 بریکس)، اسیدیته (618/0)، ویتامین ث (4/65 میلی‌گرم بر گرم وزن میوه) و کاروتنوئید (89/10 میکروگرم بر گرم وزن میوه) مربوط به تیمار با کمترین درصد آب آبیاری (50 درصد نیاز آبی) می‌باشد. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین میزان کارایی مصرف آب در تیمار 50 درصد نیاز آبی در روش آبیاری قطره‌ای زیر سطحی به دست آمد. بیشترین عملکرد محصول نیز مربوط به روش آبیاری زیرسطحی با سطح تأمین 50 درصد نیاز آبی گیاه و برای رقم شقایق (7/29782 کیلوگرم در هکتار) بود. به‌طور کلی، نتایج این آزمایش بیانگر آن است که کم آبیاری باعث کاهش شاخص‌های رویشی و افزایش کیفیت پس از برداشت ارقام گوجه‌فرنگی‌های مورد آزمایش شده است.