جلد 4، شماره 12 - ( جلد 4، شماره 12، تابستان 1394 )
جلد 4 شماره 12 صفحات 93-85 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه گلستان
2- دانشگاه گلستان ، m.b.bagherieh@gmail.com
3- پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی غرب و شمالغرب کشور
4- گروه زیست شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
2- دانشگاه گلستان ، m.b.bagherieh@gmail.com
3- پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی غرب و شمالغرب کشور
4- گروه زیست شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
چکیده: (7125 مشاهده)
ریز جلبک دونالیلا سالینا (Dunaliella salina) با قابلیت انباشتگی مقادیر قابل توجه بتاکاروتن به عنوان یک مدل مناسب جهت بررسی نحوه بیان ژنهای فیتوئندسچوراز و لیکوپنبتاسیکلاز دخیل در مسیر بیوسنتز بتاکاروتن در شرایط محیطی متفاوت از نظر نور و شوری مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با دو شدت نور (200 و 1000 میکرومول‌فوتون‌بر‌متر‌مربع) و دو سطح شوری (2 و 4 مولار نمک کلرید‌سدیم) به مدت زمان 4 روز طراحی و اجرا شد. افزایش بیان فیتوئندسچوراز در تیمار نور 200 میکرومول‌فوتون‌بر‌متر‌مربع و شوری 4 مولار و نور 1000 میکرومول‌فوتون‌بر‌متر‌مربع و شوری 2 مولار مشاهده گردید. ژن لیکوپنبتاسیکلاز در تیمار‌های (نور200 میکرومول فوتون‌بر‌متر‌مربع و شوری 2 مولار)، (نور 1000 میکرومول‌فوتون‌بر‌متر‌مربع و شوری2 مولار) و (نور 1000 میکرومول‌فوتون بر‌متر‌مربع و شوری 4 مولار) افزایش بیان داشت. بیشترین میزان بتاکاروتن در تیمار با شدت نور 1000 میکرومول‌فوتون‌بر متر‌مربع و شوری 2 مولار مشاهده شد که نتیجه افزایش بیان همزمان ژنهای مذکور می‌باشد. با توجه به نتایج حاصل می‌توان گفت تغییر شدت‌نور بیش از تغییر میزان شوری محیط بر افزایش رونویسی دو ژن مسیر بیوسنتزی بتاکاروتن (فیتوئندسچوراز و لیکوپنبتاسیکلاز) تاثیرگذاشته که نتیجه نهایی این افزایش بیان، سنتز و انباشتگی بتاکاروتن جهت مقابله با آسیب‌های اکسیداتیو ناشی از تنش اولیه نوری می‌باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |