فعالیت های صنعتی می توانند منجر به ورود فلزات سنگین به محیط و در نهایت زنجیره های غذایی شوند. در این تحقیق با توجه به رویش پنیرک در اطراف صنایع فولاد سازی اهواز و اهمیت خوراکی و دارویی آن در استان خوزستان، توانایی جذب و تجمع روی در این گیاه مطالعه شد. بدین منظور، بذر گیاه از ناحیه فوق جمع آوری و پس از کشت گلدانی و انتقال گیاهان 4 هفته ای به محیط هیدروپونیک، غلظت های مختلف روی شامل 0، 250، 500، 1000، 1500 و 2000 میکرومولار به گیاهان اعمال شدند. برداشت گیاهان در زمان های 0، 3، 6 و 9 روز بعد از اعمال تیمار، نشان داد که با افزایش غلظت روی در محیط و گذشت زمان میزان این فلز در بخش هوایی در اکثر موارد افزایش، اما در غلظت های بالاتر از 1000 میکرومولار در بافت ریشه ای کاهش معنی داری می یابد. همچنین، وزن خشک و میزان تجمع روی در ریشه ها در همه غلظت ها به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری در مقایسه با بخش های هوایی از خود نشان داد. بر اساس مقادیر فاکتور انتقال کمتر از یک و فاکتور تغلیظ زیستی بالاتر از یک در ریشه ها به نظر می رسد که این گیاه در این شرایط از توانایی پایینی برای انتقال روی از ریشه به بخش هوایی برخوردار است، با این وجود، قابلیت بالایی در تجمع روی در ریشه ها و اجتناب از انتقال آن به بخش هوایی دارد.