جلد 13، شماره 63 - ( جلد 13، شماره 63، آذر و دی 1403 )                   جلد 13 شماره 63 صفحات 340-325 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، jahanbakhsh@uma.ac.ir
3- اصلاح نباتات-ژنتیک مولکولی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده:   (194 مشاهده)
ارزیابی تحمل ارقام مختلف گندم به تنش­‌های زیست محیطی، به­ویژه تنش شوری و تأثیر آن در مراحل مختلف رشد بر روی گندم عامل مهمی در انتخاب آن­ها برای کشت در این شرایط تنش است. لذا شناخت سازوکارهای تحمل تنش شوری در گندم به انتخاب ارقام مناسب برای کشت در مناطقی که در معرض این تنش هستند، کمک خواهد ‌کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تنش شوری بر روی ارقام متفاوت گندم جهت شناسایی مکانیسم­های دخیل در انتقال پیام دفاعی این گیاه از جنبه بیوشیمیایی و مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به‌­صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل تنش شوری در سه سطح (صفر، 100 و 150 میلی­مولار کلرید سدیم ‌(NaCl))، شش رقم گندم (قدس، آزادی، ارگ، تجن، فلات و بم) و زمان نمونه­برداری (قبل اعمال تنش، 7، 14 و 21 روز بعد از اعمال تنش شوری) بود. از مرحله دو برگی به بعد، تنش شوری با نمک طعام اعمال شد و برای تیمار شاهد نیز از آب معمولی استفاده گردید. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش شوری میزان پرولین، پروتئین کل، لیزین و متیونین افزایش یافت. همچنین تحت ﺗﻨﺶ ﺷﻮری، تجمع پروتئین­ها در ارقام بم، ارگ و فلات بیشتر از ارقام تجن، قدس و آزادی بود. در نتیجه رﻗﻢ­ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ­ﻫﺎی دفاعی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑـﺎ ﺳـﻤﯿﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻨﺶ ﺷﻮری ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﯽ­ﮐﻨﻨﺪ. با توجه به نتایج این پژوهش چنین استنباط می­شود که شوری صفات بیوشیمیایی مورد مطالعه را تغییر داده و از بین ارقام مورد مطالعه رقم ارگ تحمل بیشتری در مقابل تنش شوری نشان داد.
شماره‌ی مقاله: 19
متن کامل [PDF 1146 kb]   (102 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش شوري
دریافت: 1403/1/24 | پذیرش: 1403/5/23 | انتشار: 1403/10/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.