جلد 13، شماره 63 - ( جلد 13، شماره 63، آذر و دی 1403 )                   جلد 13 شماره 63 صفحات 22-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه علوم زراعی و اصلاح نباتات، دانشکده فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
2- گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، raouf_ssharifi@yahoo.com
چکیده:   (515 مشاهده)
به­منظور بررسی تأثیر نیتروژن و کودهای زیستی بر روند تغییرات اجزای فلورسانس کلروفیل، عملکرد دانه و برخی صفات گندم بهاره رقم چمران، آزمایشی به‌­صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کاملاً تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 1401-1400 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی کاربرد کودهای زیستی در هشت سطح (شاهد، ازتوباکتر، میکوریزا Glomus moseae، میکوریزا Glomus intradices، میکوریزا Glomus moseae با ازتوباکتر، میکوریزا intraradices Glomus با ازتوباکتر، میکوریزا Glomus moseae با intraradices Glomus، میکوریزا Glomus moseae با intraradices Glomus به همراه ازتوباکتر) و مقادیر کود نیتروژن در سه سطح (شاهد، کاربرد 100 و 200 کیلوگرم اوره در هکتار) را شامل می­شدند. نتایج نشان داد که کاربرد ازتوباکتر به­همراه میکوریزا موسه‌آ و اینترا با 200 کیلوگرم اوره در هکتار، از کم‌ترین هدایت الکتریکی و فلورسانس برخوردار بود. کاربرد کودهای زیستی (ازتوباکتر با میکوریزا موسه‌آ و اینترا) با 200 کیلوگرم اوره در هکتار، شاخص کلروفیل (31/56 درصد)، محتوای نسبی آب (03/63 درصد)، فلورسانس متغیر (86/101 درصد)، فلورسانس حداکثر (5/38 درصد)، عملکرد کوانتومی (77/45 درصد) و عملکرد دانه (68/36 درصد) را در مقایسه با شاهد (عدم کاربرد نیتروژن و کودهای زیستی) افزایش داد. بیش‌ترین کارآیی مصرف کود در کاربرد 100 کیلوگرم اوره در هکتار مشاهده شد. بر اساس نتایج این بررسی، کاربرد کودهای زیستی (ازتوباکتر و میکوریزا) و 200 کیلوگرم اوره با بهبود اجزای فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیک مانند هدایت الکتریکی و محتوای نسبی آب، عملکرد دانه گندم را 6/36 درصد در مقایسه با شاهد (عدم کاربرد نیتروژن و کودهای زیستی) افزایش داد.
شماره‌ی مقاله: 1
متن کامل [PDF 868 kb]   (254 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر موارد
دریافت: 1402/10/18 | پذیرش: 1403/3/13 | انتشار: 1403/10/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.