جلد 13، شماره 62 - ( جلد 13، شماره 62، مهر و آبان 1403 )                   جلد 13 شماره 62 صفحات 176-161 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه زیست‌شناسی گیاهی، دانشکده علوم، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران و گروه اکولوژی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
2- گروه زیست‌شناسی گیاهی، دانشکده علوم، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
3- گروه اکولوژی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
چکیده:   (341 مشاهده)
تأثیر تلقیح میکوریزی و ورمی­کمپوست بر تحمل و توان گیاه­پالایی فلزات سنگین در گیاهان ثابت شده است، اما مطالعات مربوط به اثر ترکیبی تلقیح میکوریزی و ورمی­کمپوست در این زمینه محدود است. در همین راستا، یک آزمایش گلخانه­ای به منظور بررسی اثر تیمار منفرد یا ترکیبی با ورمی­کمپوست (8 درصد وزنی) و تلقیح با Rhizophagus intraradices بر خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه و تجمع آرسنیک در گیاه گلرنگ در شرایط بدون تنش و در حضور 80 میلی­گرم آرسنیک در کیلوگرم در خاک، انجام شد. بر طبق تجزیه واریانس، اثر متقابل آرسنیک و کودهای زیستی بر بیشتر صفات معنی­دار بود. مقایسه میانگین داده­ها هم نشان داد که تیمار ترکیبی به طور مؤثرتری نسبت به کاربرد منفرد تلقیح میکوریزی و ورمی­کمپوست باعث بهبود وزن خشک ریشه و بخش هوایی، عملکرد دانه، محتوای کلروفیل، غلظت فسفر و نسبت فسفر به آرسنیک در برگ‌ها در هر دو شرایط بدون تنش و تحت تنش آرسنیک شد. علاوه­براین، تیمار توأم بیشتر از اعمال منفرد تلقیح میکوریزی و ورمی­کمپوست، میزان نشت الکترولیتی، غلظت آرسنیک برگ و فاکتور انتقال آرسنیک به بخش هوایی را کاهش، اما تجمع کل آرسنیک در گیاه و فعالیت آنزیم پراکسیداز در برگ‌های گیاهان تحت تنش آرسنیک را افزایش داد. نتایج این تحقیق نشان داد که اگر چه کاربرد توأم تلقیح میکوریزی و ورمی­کمپوست به دلیل افزایش وزن خشک بخش هوایی و ریشه توان گیاه­پالایی گلرنگ را تقویت می­کند اما در رابطه با اثر رقت رشد، سمیت آرسنیک را هم تعدیل می­کند و رشد و عملکرد دانه را بهبود می­دهد.
شماره‌ی مقاله: 11
متن کامل [PDF 1003 kb]   (151 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش فلزات سنگین
دریافت: 1402/8/13 | پذیرش: 1402/12/7 | انتشار: 1403/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.