جلد 11، شماره 50 - ( جلد 11 شماره 50- مهر و آبان 1401 )
جلد 11 شماره 50 صفحات 144-123 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مونا آروند1 
، یوسف سهرابی* 1
، یوسف سهرابی* 1
1- گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان سنندج
چکیده: (877 مشاهده)
تنش خشکی از تنش‌های غیرزیستی است که باعث کاهش تولید گیاهان زراعی می‌گردد. بهره‌گیری از کودهای زیستی می‌تواند باعث تعدیل اثرات منفی تنش خشکی و کاهش مصرف نهاده‌های شیمایی در نظام‌های زراعی گردد. بهمنظور بررسی تأثیر مصرف توأم کودهای زیستی و شیمیایی بر صفات مرتبط با عملکرد و کیفیت دانه سیاهدانه تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی بهصورت کرت‌های دوبار خردشده بر پایه طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی با چهار تکرار در بهار سال ۱۳۹۵ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کردستان اجرا شد. سطوح آبیاری شامل آبیاری به میزان ۱۰۰ و ۷۰% نیاز آبی گیاه به‌عنوان فاکتور اصلی و سطوح کودی شامل۱۰۰% کودهای شیمیایی، ۸۰% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی، ۶۰% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی، ۴۰% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی و عدم استفاده از کود (شاهد) به‌عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. کود زیستی استفادهشده تلفیقی از کود زیستی ازته بارور-۱ + کود زیستی فسفاته بارور-۲ و کود زیستی پتاس بارور-۲ بود. نتایج نشان داد که آبیاری به میزان 70% نیاز آبی گیاه باعث کاهش معنی‌دار ارتفاع بوته (19%)، تعداد کپسول در بوته (1/12%)، تعداد دانه در کپسول (1/25%)، وزن هزار دانه (5/7%)، عملکرد دانه (27%)، عملکرد بیولوژیک (3/21%)، شاخص برداشت (2/2%)، محتوای فسفر (5/9%) و پتاسیم دانه (1/12%)، عملکرد اسانس (1/12%) و روغن دانه (2/30%) شد. تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی اثرات مثبتی بر صفات مورد بررسی داشت و درنهایت، بیشترین عملکرد دانه (18/798 کیلوگرم در هکتار) از تیمار تلفیق ۶۰% کودهای شیمیایی + کودهای زیستی حاصل شد. با توجه به اثرات مثبت مصرف توأم کودهای زیستی و شیمیایی بر صفات مرتبط به عملکرد و کیفیت دانه سیاهدانه، جایگزین کردن تلفیقی از کودهای زیستی و شیمیایی به جای مصرف کودهای شیمیایی به تنهایی پیشنهاد می‌گردد.
شماره‌ی مقاله: 8
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تنظیم کننده های رشد گیاهی
دریافت: 1401/8/30 | پذیرش: 1401/8/30 | انتشار: 1401/9/1
دریافت: 1401/8/30 | پذیرش: 1401/8/30 | انتشار: 1401/9/1
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |