جلد 11، شماره 50 - ( جلد 11 شماره 50- مهر و آبان 1401 )                   جلد 11 شماره 50 صفحات 326-309 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
2- گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل ، m_sedghi@uma.ac.ir
چکیده:   (554 مشاهده)
به­منظور بررسی اثر پرایمینگ بر شاخص­های جوانه­زنی بذور فرسوده کدو پوست کاغذی تحت تنش شوری آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 97 درآزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارها شامل فرسودگی بذر (بدون فرسودگی، 85 و 75 درصد)، تنش شوری (صفر، 75 و 150 میلی­مولار حاصل از NaCl) و پرایمینگ بذر (بدون پرایمینگ، هیدرو پرایمینگ، جیبرلین، هورمون Gr24 (نوعی استریگولاکتون)، بنزیل آمینوپورین و اسپرمیدین) بودند. نتایج نشان داد که تنش شوری و فرسودگی موجب کاهش صفات درصد جوانه­زنی، طول ریشه­چه، طول ساقه­چه، محتوی آب نسبی (RWC)، پروتئین و کاروتنوئید شد به­طوریکه تیمار شوری 150 میلی­مولار، درجه فرسودگی 75 درصد کمترین میزان این صفات را نشان داد. همچنین میزان فعالیت CAT، POX و SOD در اثر فرسودگی 75 درصد کمتر از سایر تیمارها بود. در­حالیکه پرایمینگ با اسپرمیدین توانست میزان این آنزیم­ها را به­طور معنی­داری در شرایط شوری شدید افزایش دهد. MDA که یکی از مهمترین نتایج تنش است در شرایط تنش شوری و فرسودگی کاهش یافت اما پرایمینگ بذر بخصوص در پرایمینگ با اسپرمیدین MDA به­شدت کاهش یافت. علاوه­بر­این پرایمینگ بذر توانست اثرات تنش شوری و فرسودگی را به­طور معنی­داری کاهش دهند به­طوریکه درصد جوانه­زنی و پروتئین در پرایمینگ جیبرلین، طول ریشه­چه و ساقه­چه در پرایمینگ با Gr24، RWC و کاروتنوئید در پرایمینگ اسپرمیدین افزایش یافتند. تنش شوری اعمال­شده بر روی بذور فرسوده منجر به اختلال و کاهش در صفات فیزولوژیکی گردید درحالیکه پرایمینگ بذور با روش­های مختلف منجر به کاهش و بهبود اثر سوء تنش­ها گردید.
 
شماره‌ی مقاله: 19
متن کامل [PDF 993 kb]   (277 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش شوري
دریافت: 1401/8/30 | پذیرش: 1401/8/30 | انتشار: 1401/9/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.