جلد 11، شماره 51 - ( جلد11، شماره 51، آذر و دی 1401 )                   جلد 11 شماره 51 صفحات 92-77 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران ، saeid.hazrati@azaruniv.ac.ir
2- گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
3- گروه ژنتیک و به‌نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده:   (619 مشاهده)
در این پژوهش، کاربرد هم‌زمان مقادیر صفر، 5 و 10 تن در هکتار کود آلی ورمی‌کمپوست و بیوچار بر رشد و عملکرد دانه گیاه روغنی کاملینا به­صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در استان آذربایجان شرقی بررسی گردید. بیشترین عملکرد روغن (1073 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد 10 تن ورمی‌کمپوست در هکتار+10 تن بیوچار در هکتار بدست آمد که نسبت به شاهد، به میزان 8/18 درصد بر عملکرد روغن کاملینا افزود. این افزایش ناشی از افزایش درصد روغن (27/38 درصد) و عملکرد دانه (2805 کیلوگرم در هکتار) بود. بیشترین شاخص برداشت در تیمار 10 تن ورمی‌کمپوست در هکتار+10 تن بیوچار در هکتار، بیشترین عملکرد زیست­توده در تیمار 10 تن ورمی‌کمپوست در هکتار+5 تن بیوچار در هکتار و بیشترین تعداد دانه در خورجین در 5 تن ورمی‌کمپوست در هکتار+10 تن بیوچار در هکتار بدست آمد. افزایش تعداد خورجین در بوته و تعداد دانه در هر خورجین با کاربرد بیوچار و ورمی‌کمپوست، بر عملکرد دانه افزود. در این بررسی، کاربرد 5 تن بیوچار و 10 تن ورمی‌کمپوست میزان اسید‌های چرب اشباع را کاهش (42 درصد) ولی اسید‌های چرب غیر­اشباع پلیمریک را افزایش داد (27/7 درصد). با توجه به نتایج، کاربرد 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست و بیوچار جهت بهبود عملکرد گیاه کاملینا تحت شرایط دیم پیشنهاد گردیده و با توجه به اینکه بیشترین عملکرد دانه و روغن در بالاترین سطح کودی استفاده شده بدست آمد، لذا پژوهش‌های تکمیلی برای تعیین بهترین سطح کودی توصیه می‌شود.
شماره‌ی مقاله: 5
متن کامل [PDF 861 kb]   (264 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: سایر موارد
دریافت: 1400/12/22 | پذیرش: 1401/3/9 | انتشار: 1401/10/14

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.