جلد 11، شماره 51 - ( جلد11، شماره 51، آذر و دی 1401 )                   جلد 11 شماره 51 صفحات 306-295 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا ـ مجتمع آموزش عالی نهاوند (ویژه دختران)، همدان، ایران ، mahtab.salehi@basu.ac.ir
2- گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا ـ مجتمع آموزش عالی نهاوند (ویژه دختران)، همدان، ایران
چکیده:   (499 مشاهده)
به­منظور بررسی اثر ورمی­کمپوست و اسید هیومیک بر برخی خصوصیات کمی و کیفی گلرنگ، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار (شاهد، 100 گرم ورمی­کمپوست، 200 گرم ورمی­کمپوست، 5/0 گرم در لیتر اسید هیومیک، 1 گرم در لیتر اسید هیومیک، 5/0 گرم در لیتر اسید هیومیک + 100 گرم ورمی­کمپوست و 1 گرم در لیتر اسید هیومیک + 200 گرم ورمی­کمپوست) و سه تکرار، در گلخانه مجتمع آموزش عالی نهاوند در سال 1399 انجام شد. در این مطالعه، تعداد گل در بوته، ارتفاع بوته، قطر ساقه، طول و عرض برگ، درصد روغن، میزان و نوع اسیدهای چرب اندازه­گیری شد. نتایج آزمایش بیانگر اثر معنی­دار تیمارهای به­کار رفته ورمی­کمپوست و اسید هیومیک بر عرض برگ، تعداد گل، درصد روغن و اسیدهای چربِ تشکیل­دهنده روغن است، به­طوری­که بیشترین میزان روغن (40/34 درصد) در تیمار 100 گرم ورمی­کمپوست و بیشترین تعداد گل (15 عدد) در تیمار 5/0 گرم در لیتر اسید هیومیک به­دست آمد. همچنین بیشترین میزان اسید لینولئیک (50/74 درصد) در تیمار 100 گرم ورمی­کمپوست تولید شد. بیشترین میزان اسید پالمیتیک (70/6 درصد) و اسید لینولنیک (5 درصد) در تیمار 1 گرم در لیتر اسید هیومیک + 200 گرم ورمی­کمپوست به­دست آمد. نتایج آزمایش، بیانگر تأثیر مثبت ورمی­کمپوست و اسید هیومیک بر درصد روغن و تعداد گل در بوته بود. با توجه به نتایج این مطالعه و به­منظور کاهش کاربرد کودهای شیمیایی و دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار، پیشنهاد می­گردد در مطالعات مزرعه­ای و وسیع، از کودهای ورمی­کمپوست و اسید هیومیک، به­عنوان جایگزینِ کودهای شیمیایی استفاده شود و به ویژگی­های مثبت این کودهای آلی در بهبود خصوصیات کمی و کیفی گیاه گلرنگ توجه بیشتری گردد.
شماره‌ی مقاله: 18
متن کامل [PDF 639 kb]   (234 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر موارد
دریافت: 1400/12/1 | پذیرش: 1401/3/24 | انتشار: 1401/10/14

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.