جلد 11، شماره 51 - ( جلد11، شماره 51، آذر و دی 1401 )                   جلد 11 شماره 51 صفحات 116-103 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه علوم باعبانی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه علوم باعبانی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، shokouhiana@yahoo.com
3- گروه علوم خاک، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده:   (526 مشاهده)
با توجه به اینکه pH محلول غذایی نقش زیادی در جذب عنصر آهن دارد. به این منظور آزمایشی به­صورت کرت­های دوبار خرد­شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک­های کاملاً تصادفی روی گیاه توت­فرنگی رقم دیامنت در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در طی سال­های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل محلول­پاشی سطوح آهن (سکوسترین 25 گرم و نانو 1 گرم) درکرت­هایی اصلی، سطوح اسید استیک (شاهد، 1، 2 و 3 درصد) در کرت­های فرعی و سطوح صابون کشاورزی (شاهد و 5/7 درصد) در کرت­هایی فرعی­فرعی قرار گرفتند. شاخص­های رشدی گیاه شامل پروتئین، پرولین، قندهای احیاء­کننده، نشاسته برگ، فنل کل، غلظت آهن برگ، و عملکرد میوه در بوته اندازه­گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس داده­ها نشان دادند که اثر سه جانبه تیمارها در تمام صفات مورد بررسی بجز پروتئین و عملکرد در سطح احتمال 1 درصد بر پرولین، قندهای احیاء­کننده، نشاسته برگ، فنل کل، و غلظت آهن برگ معنی­دار بودند که بهترین نتیجه در صفت­های ذکر­شده از ترکیب تیماری 2 درصد اسید استیک با آهن سکوسترین همراه با کاربرد 5/7 درصد صابون کشاورزی مویان حاصل شد. و اثر متقابل دو جانبه تیمارها در سطح احتمال 5 در صد بر پروتئین و عملکرد از نظر آماری تأثیر معنی­داری داشتند که بهترین نتایج مربوط به ترکیب تیماری 2 درصد اسید استیک با کود آهن سکوسترین بدون کاربرد صابون کشاورزی مویان بود. با توجه به نتایج حاصل از این بررسی، ترکیب تیماری 2 درصد اسید استیک با آهن سکوسترین همراه با 5/7 درصد صابون کشاورزی مویان به­دلیل کاهش کشش سطح برگ موجب بهبود قدرت جذب آهن محلول غذایی و افزایش ویژگی­های بیوشیمیایی و مورفولوژیکی توت­فرنگی رقم دیامنت توصیه می­گردد.
شماره‌ی مقاله: 7
واژه‌های کلیدی: سکوسترین، کلروفیل، عملکرد، نانوکود
متن کامل [PDF 805 kb]   (272 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: باغبانی
دریافت: 1400/11/10 | پذیرش: 1401/2/17 | انتشار: 1401/10/14

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.