جلد 11، شماره 47 - ( جلد 11، شماره 47- فروردین و اردیبهشت 1401 )                   جلد 11 شماره 47 صفحات 300-283 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه زیست‌شناسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر
2- گروه زیست‌شناسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر ، Gitibarzin@iiau.ac.ir
3- دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران
چکیده:   (1846 مشاهده)
با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی خشک و کمبود اراضی مطلوب برای کشاورزی در دنیا، استفاده از گونه­های گیاهی مقاوم به خشکی یا کاربرد ترکیباتی که باعث کاهش اثرات تنش خشکی و القای مقاومت در مقابل تنش در گیاهان می­شوند، اهمیت زیادی دارد. در مطالعه حاضر، تأثیر محلول­پاشی برگی اسید سالیسیلیک (صفر، 5/0 و 1 میلی­مولار) بر پاسخ­های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه خرفه، تحت تنش خشکی (90، 60 و 30 درصد ظرفیت زراعی) به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش خشکی 60 و 30 درصد ظرفیت زراعی باعث کاهش ارتفاع (به­ترتیب 5/18 و 45 درصد) و وزن خشک کل گیاه (1/43 و 6/58 درصد) نسبت به شاهد (90 درصد ظرفیت زراعی) شدند. تنش خشکی به­ویژه خشکی 30 درصد ظرفیت زراعی باعث کاهش رنگیزه­های فتوسنتزی، کاهش محتوای آب نسبی برگ، پایداری غشا و القای تنش اکسیداتیو (افزایش سطح متیل گلی­اکسال و مالون دی­آلدئید) شد. با این­حال، کاربرد برگی اسید سالیسیلیک با تنظیم متابولیسم کلروفیل (فعالیت آنزیم­های کلروفیلاز و دلتا-آمینولوولینیک اسید دهیدراتاز) و بهبود متابولیسم پرولین (فعالیت آنزیم­های پرولین دهیدروژناز و دلتا-1-پرولین-5-کربوکسیلات سنتتاز 1)، باعث افزایش محتوای کلروفیل و تجمع پرولین و در­نتیجه، بهبود کارایی دستگاه فتوسنتز و محتوای آب نسبی برگ تحت تنش خشکی شد. اسید سالیسیلیک همچنین از طریق افزایش فعالیت آنزیم­های سیستم گلی­اکسالاز و بهبود حالت اکسایس-کاهش چرخه آسکوربیک اسید-گلوتاتیون، باعث بهبود تحمل گیاه به تنش خشکی شد. بنابراین، اسید سالیسیلیک تحت شرایط تنش خشکی می­تواند در کاهش و تعدیل اثرات منفی تنش نقش مؤثری داشته باشد.
شماره‌ی مقاله: 18
متن کامل [PDF 931 kb]   (817 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش خشكي
دریافت: 1399/10/13 | پذیرش: 1400/6/16 | انتشار: 1401/2/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.