جلد 9، شماره 39 - ( جلد 9 شماره 39- آذر و دی 1399 )                   جلد 9 شماره 39 صفحات 196-179 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان،2
2- گروه کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان،2 ، rastegarhort@gmail.com
3- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
چکیده:   (1519 مشاهده)

چکیده

 به‌منظور بررسی تأثیر هورمون‌های متیل‌جاسمونات و سالسیلیک‌اسید و عناصر روی و بور بر ویژگی‌های کمی و کیفی گل محمدی (Rosa damascena Mill)، آزمایشی به‌صورت طرح بلوک کامل تصادفی شامل 11 تیمار و در 4 تکرار در شهرستان جهرم استان فارس انجام شد. در این آزمایش غلظت‌های مختلف متیل‌جاسمونات و سالسیلیک‌اسید (5/0، 1 و 2 میلی­مولار) و غلظت‌های مختلف روی و بور (1 و 2 در هزار) یک ماه قبل از برداشت گل محمدی در دو مرحله (به فاصله ده روز از یکدیگر) محلول‌پاشی گردید. بوته‌های شاهد با آب مقطر محلول‌پاشی شدند. در زمان برداشت گل، صفات مختلف مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی بوته‌ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر‌‌‌‌‌اساس نتایج به‌دست آمده متیل‌جاسمونات (5/0 و 1 میلی‌مولار)، روی و بور یک در هزار باعث افزایش ارتفاع بوته‌ها شدند. تیمارهای متیل‌جاسمونات و روی در هر دو سطح و یک میلی‌مولار سالسیلیک‌اسید باعث افزایش وزن تر گلبرگ شدند. بر‌‌‌‌‌اساس نتایج به‌دست آمده تیمار سالسیلیک‌اسید (1 و 2 میلی­مولار)، متیل‌جاسمونات (5/0 و 1 میلی­مولار) و روی یک در هزار باعث افزایش میزان ماده محلول جامد گلبرگ شدند. بیشترین کلروفیل در تیمار بور 1 در هزار مشاهده شد. همچنین، تیمار بور (1 و 2 در هزار)، روی دو در هزار و متیل‌جاسمونات یک میلی‌مولار باعث افزایش کلروفیل برگ شدند. کارتنوئید گلبرگ نیز تحت تأثیر تیمارهای مختلف روی، بور و کمترین غلظت سالسیلیک‌اسید (5/0 میلی­مولار) و متیل‌جاسمونات (5/0 میلی­مولار) قرار گرفت. افزایش غلظت روی و سالسیلیک‌اسید به­طور معنی‌دار باعث کاهش مقدار فنول گل شد. به طور کلی، تیمار متیل‌جاسمونات به‌دلیل تأثیر بیشتری که در اکثر صفات مورد مطالعه داشت در مقایسه با سایر تیمارها برتری داشت. بنابراین استفاده از این تیمار در باغ‌های گل محمدی، توصیه می‌شود

 

 
 


 



 
متن کامل [PDF 649 kb]   (841 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: سایر موارد
دریافت: 1399/3/13 | پذیرش: 1399/5/7 | انتشار: 1399/10/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.