جلد 9، شماره 39 - ( جلد 9 شماره 39- آذر و دی 1399 )                   جلد 9 شماره 39 صفحات 76-61 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
2- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه ، z.jabbarzadeh@urmia.ac.ir
3- گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
چکیده:   (1525 مشاهده)
به‌منظور بررسی تاثیر غلظت‌های مختلف اسیدهیومیک (صفر، 500، 1000 و 2000 میلی‌گرم در لیتر) به‌صورت کاربرد در محیط­کشت و نانوکلات­کلسیم (صفر، 1، 2 و 3 گرم در لیتر) به‌صورت محلول‌پاشی بر برخی ویژگی‌های مورفولوژیکی، میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی و میزان جذب عناصر گل ژربرا رقم  Duneآزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1397 در گلخانه‌های پژوهشی و تولیدی دانشگاه ارومیه انجام گرفت. شاخص‌هایی از جمله وزن­تر و خشک گل­آذین، وزن­تر و خشک ساقه گلدهنده، حجم ریشه، وزن­تر و خشک ریشه، رنگیزه‌های فتوسنتزی از جمله کلروفیل a ، b و کل و میزان عناصر برگ اندازه‌گیری شدند. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده‌ها، نشان‌دهنده افزایش قابل‌توجه میزان حجم ریشه در اثر کاربرد اسیدهیومیک و نانوکلات­کلسیم بود، به‌طوری‌که غلظت 2000 میلی‌گرم در لیتر اسیدهیومیک و یک گرم در لیتر نانوکلات­کلسیم بیشترین حجم ریشه را نشان دادند. میزان وزن­تر و خشک ساقه گلدهنده و گل­آذین در اثر کاربرد اسیدهیومیک و نانوکلات کلسیم افزایش قابل ملاحظه‌ای نشان داد. میزان جذب عناصر غذایی از جمله نیترات، فسفر، پتاسیم و کلسیم در اثر کاربرد اسیدهیومیک و نانوکلات­کلسیم نسبت به گیاهان شاهد افزایش یافتند. با کاربرد اسید­هیومیک و نانوکلات­کلسیم، رنگیزه­های فتوسنتزی افزایش یافتند، بیشترین میزان کلروفیل a، b و کل در تیمار اسیدهیومیک 500 میلی‌گرم در لیتر و 2 گرم در لیتر نانوکلات­کلسیم مشاهده شد. اسیدهیومیک باعث افزایش وزن­تر و خشک ریشه نیز شد. در کل نتایج به‌دست آمده از پژوهش حاضر نشان می‌دهد که کاربرد توام اسیدهیومیک و نانوکلات­کلسیم، منجربه بهبود کیفیت و افزایش جذب عناصر­غذایی در گل ژربرا شده است. غلظت موثر نیز، بسته به شاخص اندازه­گیری شده متفاوت بود.
 
متن کامل [PDF 859 kb]   (830 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: باغبانی
دریافت: 1398/9/17 | پذیرش: 1399/1/27 | انتشار: 1399/10/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.