تنش شوری یکی از عمده­ترین موانع در تولید موفق محصولات کشاورزی است. ترکیبات هورمونی مانند اسید سالیسیلیک به عنوان تنظیم­کننده رشد گیاهی می­تواند اثرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی متفاوتی در گیاهان تحت تنش شوری ایفا کند. در پژوهش حاضر اثر غلظت­ها مختلف کلرید سدیم (2، 6 و 10 دسی­زیمنس بر متر) و محلول­پاشی اسید سالیسیلیک (صفر، 25/0 و 5/0 میلی­مولار) بر محتوای نسبی آب برگ، پرولین، آنتوسیانین، فنل، فلاونوئید و ماده خشک ریشه و اندام هوایی در طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. زمانی که گیاهان به ارتفاع 10 سانتی­متری رسیدند، محلول­پاشی 2 مرتبه و با فاصله زمانی 7 روز انجام شد و بعد از آن تیمار شوری آغاز گردید. نتایج نشان داد تیمارهای شوری باعث کاهش محتوای نسبی آب برگ و ماده خشک اندام هوایی و ریشه شدند، در حالی که کاربرد اسید سالیسیلیک باعث افزایش این صفات تحت شرایط تنش شوری شد. محلول­پاشی اسید سالیسیلیک منجر به افزایش پرولین و آنتوسیانین برگ به ویژه در سطح 6 دسی­زیمنس بر متر شوری شد. تنش شوری شدید و اسید سالیسیلیک در سطح 25/0 میلی­مولار مقدار فنل برگ و ریشه را به ترتیب 13 و 17 درصد افزایش دادند. بیشترین افزایش فلاونوئید برگ و ریشه برابر 66 و 89 درصد در تنش شوری شدید با کاربرد 5/0 میلی­مولار اسید سالیسیلیک بود. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد با استفاده از غلظت 25/0 میلی­مولار اسید سالیسیلیک می­توان اثرات منفی تنش شوری به ویژه در سطح 6 دسی­زیمنس بر متر کلرید سدیم در گیاه گل راعی را کاهش داد و به علاوه موجب افزایش مقاومت این گیاه شد.

 

واژه‌های کلیدی: آنتوسیانین، پرولین، فلاونوئیدها، فنل، محتوای آب نسبی

متن کامل [PDF 851 kb]   (662 دریافت)